Telegram do kard. Franciszka Macharskiego po śmierci Jerzego Turowicza

Zachodzi szczególny związek pomiędzy tymi słowami i życiem śp. Jerzego. Był on bowiem człowiekiem głębokiej wiary, opartej na solidnym fundamencie formacji intelektualnej i duchowej, wyniesionej jeszcze z «Odrodzenia» i stale rozwijanej. Z tej wiary czerpał siły do dochowania wierności zasadom, do wytrwałego propagowania ponadczasowych wartości ludzkich i chrześcijańskich, do odważnej obrony człowieka i jego godności. Dawał jej świadectwo również jako ceniony intelektualista, publicysta i redaktor naczelny «Tygodnika Powszechnego», od jego założenia w 1945 roku. W trudnych czasach, kiedy Kościół w Polsce był ograniczany przez totalitarny system, «Tygodnik» był jedynym głosem katolików świeckich. Dzięki zdecydowanej postawie swego Redaktora Naczelnego zachował wtedy jednoznaczną linię, którą wyznaczała troska o Kościół, o krzewienie chrześcijańskiej kultury i kształtowanie duchowej wrażliwości ludzi.

Dzisiaj, kiedy stoimy nad trumną śp. Jerzego Turowicza, dziękujemy mu za to świadectwo, jakie dał swą postawą i życiem, za jego wkład w kulturę polską i tworzenie środowiska kulturalnego miasta Krakowa.

Pomny również na osobisty dług wdzięczności, jaki mam wobec śp. Jerzego, modlę się, aby dobry Bóg wejrzał na jego wiarę i trud życia, i by udzielił mu wiecznej nagrody w swojej chwale. W tej też intencji odprawiłem dzisiejszą Mszę świętą.

Żonie zmarłego, rodzinie i wszystkim, którzy biorą udział w uroczystości pogrzebowej, z serca błogosławię: w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

Watykan, 30 stycznia 1999 r.