Przemówienie pożegnalne na lotnisku w Gudja

Na zakończenie mej pierwszej wizyty obiecałem wam, że wróciwszy do Rzymu powiem apostołowi Pawłowi, że Maltańczycy to «dobry naród katolicki». Tym razem powiem waszemu patronowi, że nadal czynicie to, co on nakazywał: «Walcz w dobrych zawodach o wiarę, zdobądź życie wieczne: do niego zostałeś powołany» (1 Tm 6, 12) — tak jak bł. ks. Jerzy, bł. Ignacy i bł. Adeodata. Pozostawiam wam ich przykład do naśladowania i polecam was ich wstawiennictwu.

2. Panie prezydencie, dziękuję panu za osobistą życzliwość, okazywaną mi podczas tej nazbyt krótkiej wizyty. Słowa wdzięczności kieruję też do pana premiera i do rządu, do sił zbrojnych i policji oraz do wszystkich, którzy w jakikolwiek sposób wspomagali tę pielgrzymkę. Wiem, że czyniliście to ofiarnie i z miłością. Dziękuję wam z całego serca.

Moja wizyta była czasem głębokiej komunii z abpem Merciecą, bpem Cauchi i bpem Depasquale oraz z kapłanami, zakonnikami i wiernymi świeckimi. Kościołom na Malcie i Gozo mówię tylko tyle: bądźcie wierni św. Pawłowi, swojemu ojcu w wierze na tych wyspach, trwajcie niezachwianie w jedności z Piotrem i z Kościołem powszechnym. W ten sposób będziecie zawsze wierni Chrystusowi.

3. Malta leży w centrum regionu śródziemnomorskiego. Otrzymaliście zatem wyjątkowe powołanie, aby być budowniczymi mostów między narodami tego obszaru, między Afryką a Europą. Przyszłość pokoju na świecie zależy od tego, czy uda się rozwinąć dialog i porozumienie między kulturami i religiami. Kultywujcie wasze tradycje gościnności, nadal też działajcie na terenie waszego kraju i na arenie międzynarodowej na rzecz wolności, sprawiedliwości i pokoju.

4. W chwili gdy moja jubileuszowa pielgrzymka zbliża się ku końcowi, uroczyście zawierzam miłościwej opiece Boga Wszechmogącego mieszkańców miejsc, które odwiedziłem. W miejscach związanych z 2000. rocznicą narodzin Zbawiciela modliłem się z nadzieją o wielką odnowę wiary pośród chrześcijan. Pragnąłem zachęcić wierzących i wszystkich ludzi dobrej woli, aby bronili życia, aby krzewili szacunek dla godności każdej ludzkiej istoty, by strzegli rodziny przed tak licznymi dziś zagrożeniami, by otwierali serca na potrzeby ubogich i wyzyskiwanych na świecie oraz by budowali międzynarodowy ład oparty na poszanowaniu praworządności i na solidarności z mniej uprzywilejowanymi.

Takie zadanie i taki ideał pozostawiam także wam, drodzy mieszkańcy Malty.

W Dziejach Apostolskich św. Łukasz pisze, że Maltańczycy «okazali [Pawłowi i jego towarzyszom] wielki szacunek, a gdy [oni] odjeżdżali, przynieśli wszystko, co było potrzebne» (por. Dz 28, 10). Duchowo doświadczyłem tego samego, odjeżdżam zatem wielbiąc Boga w mym sercu za was wszystkich.

Dziękuję ci, Malto.

Il-Bambin iberikkom ilkoll! Niech Bóg was wszystkich błogosławi!