Przemówienie powitalne w Sofii

Informations
Collection: 2002
Available languages: PL
Archive description
Copyrights
Notes
Archive description
Identification:
Reference code: N/3/2002/1073
Title: Przemówienie powitalne w Sofii
Date: 2002-05-23
Place: Sofia
Category: Azerbejdżan i Bułgaria 2002
Persons index:
Geographical index:
Date:
Make comments
Content of the document

Panie Prezydencie,
Wasza Świątobliwość
Szanowni Członkowie Korpusu Dyplomatycznego,
Władze Państwowe,
Przedstawiciele wyznań religijnych,
Drodzy bracia i siostry!

1. Ze wzruszeniem i głęboką radością znajduję się oto dziś w Bułgarii, kierując do was ciepłe słowa powitania. Dziękuję Wszechmogącemu Bogu za to, że pozwolił mi wypełnić pragnienie, które tak długo nosiłem w swym sercu.

Każdego roku w święto śś. Cyryla i Metodego, Apostołów Słowian, mam w zwyczaju przyjmować w Watykanie przedstawicieli bułgarskiego rządu i Kościoła. W pewnym więc sensie zjawiam się dziś tutaj, by odwzajemnić te wizyty i spotkać się w waszym własnym kraju z umiłowanym ludem bułgarskim. W chwili obecnej moje myśli biegną ku mojemu poprzednikowi papieżowi Adrianowi II, który osobiście udał się na spotkanie Świętych Braci z Tessaloniki, gdy przybyli do Rzymu, aby przynieść relikwie św. Klemensa, papieża i męczennika (por. Życie Konstantyna, XVII, 1) i złożyć świadectwo komunii między Kościołem założonym przez nich a Kościołem Rzymu. Dziś to Biskup Rzymu przybywa do was, przynaglany tymi samymi uczuciami wspólnoty w miłości Chrystusa.

Przy tej okazji moje myśli zwracają się także do jeszcze innego mojego poprzednika, bł. papieża Jana XXIII, który był przedstawicielem apostolskim w Bułgarii przez dziesięć lat i pozostał zawsze głęboko przywiązany do tej ziemi i jej ludu. Wspominając go pozdrawiam wszystkich serdecznie i oznajmiam wszystkim, że nigdy nie przestałem miłować narodu bułgarskiego, zanosząc go w modlitwie przed tron Najwyższego: niech moja obecność wśród was dzisiaj będzie jasnym znakiem moich uczuć szacunku i serdeczności dla tego szlachetnego narodu i jego dzieci.

2. Pozdrawiam z serca Władze Republiki. Dziękuję za zaproszenie mnie i za wszystko, co uczyniono, by przygotować moją wizytę. Pan, Panie Prezydencie wyrażam serdeczną wdzięczność za uprzejme słowa, którymi powitał mnie Pan na tym historycznym placu. Za pośrednictwem członków Korpusu Dyplomatycznego podążam myślami ku ludom, które tak godnie reprezentują.

Pozdrawiam z szacunkiem Jego Świątobliwość Patriarchę Maksyma i Metropolitów oraz Biskupów Świętego Synodu, razem z wszystkimi wiernymi Kościoła Prawosławnego Bułgarii. Mam gorącą nadzieję, że moja wizyta posłuży ku wzrostowi naszej wzajemnej wiedzy o sobie, tak byśmy, z Bożą pomocą i w dniu, i w sposób, który Jemu się podoba, mogli w końcu żyć będąc "jednego ducha i jednej myśli" (1Kor 1,10), pamiętając o słowach naszego jedynego Pana: "Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali" (J 13, 35).

3. Ze szczególną serdecznością obejmuję moich braci w biskupstwie: Christo, Georgiego, Petkę i Metodego, razem ze wszystkimi synami i córkami Kościoła katolickiego, kapłanami, zakonnikami i świeckimi: przybywam do was z pozdrowieniem i życzeniami pokoju, który Zmartwychwstały Pan przekazał swym uczniom (por J 20,19), aby utwierdzić was w wierze i dać wam zachętę na ścieżce życia chrześcijańskiego.

Pozdrawiam chrześcijan innych wspólnot kościelnych, członków społeczności żydowskiej z ich Przewodniczącym oraz wyznawców islamu pod przywództwem Wielkiego Muftiego. Potwierdzam tu, tak samo jak podczas spotkania w Asyżu, moje przekonanie, że każda religia wezwana jest do wspierania sprawiedliwości i pokoju między narodami, przebaczenia, życia i miłości.

4. Bułgaria otrzymała Ewangelię dzięki nauczaniu świętych Cyryla i Metodego, a przez wieki ziarno to, zasiane w żyznej ziemi wydało obfite owoce chrześcijańskiego świadectwa i świętości. Nawet podczas mroźnej zimy systemu totalitarnego, który przyniósł waszemu krajowi cierpienie, podobnie jak wielu innym narodom europejskim, nie znikła wierność Ewangelii, a niezliczone dzieci tego ludu pozostały heroicznie wierne Chrystusowi, w niejednym przypadku aż do poświęcenia własnego życia.

Pragnę uczcić tu tych wszystkich odważnych świadków wiary, członków różnych wyznań chrześcijańskich. Oby ich ofiara nie była nadaremna i oby służyła jako przykład i czyniła płodnym wasze zaangażowanie ekumeniczne, mające na celu pełną jedność chrześcijan. Niech przypatrują się im także ci, którzy pracują nad zbudowaniem społeczeństwa opierającego się na prawdzie, sprawiedliwości i wolności.

5. Rany muszą się zagoić, a przyszłość powinna być planowana z optymizmem. Nie jest to z pewnością łatwa droga, ani też pozbawiona przeszkód, ale połączone wysiłki wszystkich sfer narodu sprawią, że będzie mogła doprowadzić do upragnionego celu. Potrzeba jednocześnie posuwać się do przodu z mądrością, zgodnie z prawem i zapewniając instytucje demokratyczne, nie szczędząc ofiar, podtrzymując i promując wartości, na których opiera się wielkość narodu: uczciwość moralna i intelektualna, ochrona rodziny, troska o potrzebujących, szacunek dla życia ludzkiego od poczęcia aż do naturalnej śmierci.

Wyrażam nadzieję, że wysiłki zmierzające do osiągnięcia odnowy społecznej, które Bułgaria odważnie podejmuje, będą z mądrością przyjęte i wspierane szczodrze przez Unię Europejską.

6. Prawdopodobnie właśnie na tym miejscu, w pobliżu grobów męczenników, zgromadzili się biskupi Wschodu i Zachodu w roku 342 lub 343 na ważny Synod w Sardyce, na którym omawiano przyszłość chrześcijaństwa europejskiego. W kolejnych stuleciach wyrosła tu Bazylika Sofii, Bożej Mądrości, która według myśli chrześcijańskiej wskazuje na fundamenty, na których powinno być wznoszone miasto ludzkie. Ścieżka do autentycznego postępu ludzkiego nie może być wyłącznie polityczna i ekonomiczna; musi z konieczności być otwarta na wymiar duchowy i moralny. Chrześcijaństwo jest częścią korzeni historii i kultury tego kraju: nie można więc go ignorować w jakimkolwiek poważnym procesie wzrostu, który zmierza ku przyszłości.

Kościół katolicki, z codziennym zaangażowaniem swych dzieci i gotowością swych struktur do współdziałania, pragnie przyczyniać się do utrzymywania i rozwoju dziedzictwa wartości duchowych i kulturowych, z których tak dumny jest wasz kraj. Pragnie połączyć się w wysiłkach z innymi chrześcijanami, dając na służbę wszystkim ludziom te siły cywilizacji, które Ewangelia może zaofiarować również pokoleniom nowego milenium.

7. Dzięki swemu położeniu geograficznemu Bułgaria służy jako pomost między Europą Zachodnią a Południową, tak jak swego rodzaju duchowe skrzyżowanie dróg, kraj kontaktów i wzajemnego zrozumienia. Tu styka się bogactwo ludzkie i kulturowe różnych regionów kontynentu: było ono i jest chętnie przyjmowane i szanowane. Pragnę złożyć publicznie hołd tradycyjnej gościnności Bułgarów, wspominając zwłaszcza szlachetny wysiłek poczyniony, aby uratować tysiące Żydów podczas II Wojny Światowej.

Niech Matka Boża, która jest tu szczególnie umiłowana i czczona, zachowa Bułgarię pod swym płaszczem i wstawia się za jej ludem, aby mógł wzrastać w braterstwie i zgodzie! Niech Wszechmogący Bóg napełni wasz szlachetny kraj swym błogosławieństwem, zapewniając pełną pomyślności i pokoju przyszłość!