Przemówienie powitalne na lotnisku w Tarbes

Pragnę osobiście przyłączyć się do milionów pielgrzymów, docierających każdego roku do Lourdes ze wszystkich stron świata, by powierzyć Matce Pana intencje, które przynoszą w swych sercach, oraz prosić Ją o pomoc i wstawiennictwo.

2. Udając się do tego błogosławionego miejsca, pragnę teraz pozdrowić serdecznie pana, panie prezydencie, jak również wszystkich synów i córki tego szlachetnego narodu, obchodzącego w tych dniach 60. rocznicę débarquement de Provence — desantu w Prowansji. Życzę, by obchody te sprzyjały zgodzie między narodami i służyły pogłębianiu ich wspólnego zaangażowania w dążenie do pokoju i jego budowanie.

Wspominam z radością moje poprzednie podróże do Francji i chętnie korzystam z okazji, by złożyć hołd wielkiemu dziedzictwu kultury i wiary, które naznaczyło jej dzieje. Nie mogę w istocie zapomnieć o wielkich świętych, wywodzących się z waszej ziemi, o wybitnych mistrzach myśli chrześcijańskiej, o szkołach duchowości, o licznych misjonarzach, którzy opuścili ojczyznę, by głosić światu orędzie Chrystusa Pana. Spoglądam z ufnością na dzisiejszą wspólnotę chrześcijańską, która wielkodusznie podejmuje wezwanie, by ożywiać nasze czasy mądrością i nadzieją, mającymi swe źródło w Ewangelii.

3. Szanując odpowiedzialność i kompetencje każdego, Kościół katolicki pragnie wnosić w życie społeczeństwa swój specyficzny wkład, mając na uwadze budowanie świata, w którym wielkie ideały wolności, równości i braterstwa staną się podstawą życia społecznego oraz dobra wspólnego i jego ciągłego rozwoju.

Powierzam te życzenia wstawiennictwu młodej Bernadetty Soubirous, skromnej dziewczyny z wioski Bigorre, i wypraszam dla tego kraju, przez matczyne wstawiennictwo Maryi Panny, błogosławieństwa Boże jako gwarancję pomyślności i pokoju obecnie i w przyszłości.