Przemówienie powitalne na lotnisku w Gudja

2. Panie prezydencie, dziękuję za zaproszenie, jakie zechciał pan skierować do mnie w imieniu narodu maltańskiego. Dziękuję za uprzejme słowa, którymi powitał mnie pan dzisiaj. Jestem też wdzięczny członkom Parlamentu, przedstawicielom władz cywilnych i wojskowych, członkom korpusu dyplomatycznego i wszystkim, którzy zaszczycają to spotkanie swoją obecnością.

Z miłością w Panu witam abpa Merciecę, bpa Cauchi i biskupa pomocniczego Depasquale, a także innych obecnych tu biskupów; niektórzy z nich świadczą o misyjnym powołaniu maltańskiego Kościoła, inni zaś są potomkami maltańskich emigrantów. Witam kapłanów, diakonów, zakonników i zakonnice; zwłaszcza zaś młodych ludzi, którzy przygotowują się, aby służyć Bogu w kapłaństwie i życiu konsekrowanym. Witam katechistów i wszystkich, którzy czynnie współpracują z misją Kościoła.

Słowami waszego patrona, św. Pawła, witam wszystkich bez wyjątku mieszkańców Malty: «Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana, Jezusa Chrystusa» (Flp 1, 2).

3. Nasuwają mi się dziś wspomnienia mej pierwszej wizyty sprzed jedenastu lat. Pamiętam spotkania z kapłanami i zakonnikami, z ludźmi pracy i intelektualistami, z rodzinami i młodzieżą. Pamiętam konkatedrę św. Jana w Valetcie, sanktuaria maryjne w Melliega i Ta' Pinu na wyspie Gozo. Pamiętam Zatokę i Wyspy św. Pawła, a zwłaszcza starożytną grotę, czczoną jako miejsce jego pobytu.

Pamiętam przede wszystkim wiarę i entuzjazm mieszkańców Malty i Gozo.

Św. Paweł dotarł na Maltę jako więzień w drodze do Rzymu, gdzie miał ponieść śmierć męczeńską. I on, i jego towarzysze z rozbitego okrętu zostali tu przyjęci — jak czytamy w Dziejach Apostolskich — z «niespotykaną życzliwością» (28, 2). Tutaj Paweł złożył świadectwo o Chrystusie, przywrócił do zdrowia ojca namiestnika Publiusza i innych chorych na wyspie (por. Dz 28, 8). Dobroć mieszkańców Malty spotkała się z «dobrocią i miłością Zbawiciela naszego, Boga» (por. Tt 3, 4). Przez dwa tysiąclecia byliście wierni powołaniu, jakie zrodziło się z tego szczególnego spotkania.

Dzisiaj Następca Piotra pragnie utwierdzić was w tej samej wierze i umocnić w was ducha chrześcijańskiej nadziei i miłości. Modli się, abyście tak jak wasi przodkowie przynosili dobre i obfite owoce (por. Mt 12, 33-35), na wzór czcigodnych sług Bożych, których z radością ogłoszę jutro błogosławionymi.

4. Ukształtowana przez swoje położenie w Europie i w regionie śródziemnomorskim, Malta dziedziczy niezwykle bogatą tradycję kulturową, której sercem jest ewangeliczny humanizm. W świecie poszukującym niezawodnego światła, które wskaże mu drogę pośród dokonujących się przemian, wy posiadacie dziedzictwo duchowe i moralne w pełni zdolne uzdrowić i potwierdzić godność człowieka, umocnić tkankę społeczeństwa, nadać ludzkiej działalności głębszy sens i znaczenie (por. Gaudium et spes, 40). Tę mądrość i głębię spojrzenia Malta może wnieść w nową epokę historyczną, która kształtuje się powoli, ale niepowstrzymanie.

Drodzy maltańscy przyjaciele, uczcie się cenić swoje chrześcijańskie powołanie! Bądźcie dumni ze swego dziedzictwa religijnego i kulturowego! Patrzcie w przyszłość z nadzieją i z nową energią przystąpcie do pracy, aby uczynić nowe tysiąclecie czasem solidarności i pokoju, miłości do życia i szacunku dla świata stworzonego przez Boga.

5. Zawierzyłem tę pielgrzymkę Najświętszej Maryi Pannie i apostołowi Pawłowi. Proszę ich o wstawiennictwo w intencji wszystkich mieszkańców Malty i Gozo!

Błogosławię was wszystkich, a zwłaszcza chorych, starszych i cierpiących na ciele i duszy.

po maltańsku:

Niech Bóg błogosławi wszystkich mieszkańców Malty i Gozo!