Przemówienie powitalne na lotnisku w Bratysławie

1. Dziękuję Panu [Bogu], że pozwolił mi już po raz trzeci stanąć na umiłowanej ziemi słowackiej. Przybywam jako pielgrzym Ewangelii, przynosząc wszystkim pozdrowienia pokoju i nadziei. Z szacunkiem zwracam się do Pana, Panie Prezydencie Republiki Słowackiej. Dziękuję Mu za uprzejme słowa, którymi powitał mnie w imieniu wszystkich mieszkańców tego kraju. Jednocześnie chcę serdecznie pozdrowić przedstawicieli władz cywilnych i wojskowych oraz podziękować im za podjęty wielkodusznie wysiłek przy zorganizowaniu tej mojej podróży apostolskiej.

Ze wzruszeniem obejmuję swych braci biskupów na czele z przewodniczącym Konferencji Biskupów Słowacji biskupem spiskim Františkiem Tondrą i biskupem Nitry, czcigodnym kardynałem Jánem Chryzostomem Korcem. I wreszcie serdecznie pozdrawiam w Panu wszystkich mężczyzn i kobiety, którzy na tej słowackiej ziemi żyją w pracy, troskach i nadziejach i upraszam dla każdego z was obfitego błogosławieństwa Bożego.

2. Do ukształtowania się społecznych i religijnych dziejów Słowacji swój wkład wnieśli też odważni i gorliwi świadkowie Ewangelii, których chciałbym tutaj wszystkich z wdzięcznością wymienić. Mam na myśli przede wszystkim sławnych Braci z Salonik, świętych Cyryla i Metodego, Apostołów Narodów Słowiańskich, ale także pozostałych, którzy dowiedli swych cnót w ofiarnej służbie Bogu i bliźniemu. Dojdą do nich obecnie także biskup Vasil Hopko i siostra zakonna Zdenka Schelingová, których w najbliższą niedzielę z radością dodam do grona błogosławionych. Wszyscy oni pozostawili [po sobie] owocne bruzdy dobra w kulturze społeczeństwa słowackiego. W ten sposób dzieje tego kraju są w wielkim stopniu historią wierności Chrystusowi i Jego Kościołowi.

3. Już niebawem kraj Wasz wejdzie jako pełnoprawny członek do społeczności narodów europejskich. Najmilsi, przyczyniajcie się swą bogatą tradycją chrześcijańską do budowania tożsamości nowej Europy. Nie zadowalajcie się tylko poszukiwaniem korzyści gospodarczych. Wielkie bogactwo może w rzeczywistości wywołać także wielką biedę. Tylko budując społeczeństwo, które — mimo ofiar i trudności — szanuje ludzkie życie we wszystkich jego przejawach, propaguje rodzinę jako miejsce wzajemnej miłości i wzrastania osoby, szuka dobra wspólnego i jest wrażliwe na potrzeby najsłabszych, można zapewnić przyszłość na trwałych podstawach i pomyślną dla wszystkich.

4. Podczas mej pielgrzymki w tych dniach odwiedzę diecezje bratysławsko-trnawską, bańskobystrzycką i rożniawską. Ale w tej chwili chcę ogarnąć — przynajmniej duchowo — wszystkich synów i córki Słowacji, łącznie z członkami mniejszości narodowych i należącymi do innych wyznań. Chętnie spotkałbym się i porozmawiał z każdym z was, odwiedził każdą rodzinę, przemierzył wasze piękne krainy, zaszedł do każdej społeczności kościelnej tego umiłowanego narodu. Wiedzcie, moi drodzy, że papież myśli o każdym z Was i za wszystkich się modli.

Niech Bóg błogosławi Słowacji i niech wszystkim wam udzieli daru pokoju, pomyślności i szczerej jedności w duchu braterstwa i zrozumienia wzajemnego!