Przemówienie do uczestników sesji Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia

Informations
Collection: 2005
Available languages: PL
Archive description
Copyrights
Notes
Archive description
Identification:
Reference code: N/5/2005/1215
Title: Przemówienie do uczestników sesji Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia
Date: 2005-01-21
Place: Rzym
Category: Przemówienia
Subtitle:
Uświęcać czas choroby
Content of the document

Księże Kardynale, czcigodni Bracia w biskupstwie i kapłaństwie, drodzy Bracia i Siostry!

1. Pozdrawiam was serdecznie i wyrażam szczególną wdzięczność kard. Javierowi Lozano Barraganowi, który wyraził uczucia was wszystkich.

Wasza sesja plenarna odbywa się w dwudziestą rocznicę powołania do życia Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia, ustanowionej w 1985 r. Listem apostolskim motu proprio Dolentium hominum. Jest to zatem szczególna okazja, by podziękować Panu za dobro, jakie uczyniła w tych latach Papieska Rada, szerząc Ewangelię nadziei chrześcijańskiej w rozległym świecie ludzi cierpiących oraz tych, których powołaniem jest opieka nad nimi.

Na pomoc ludziom cierpiącym

2. Ta okoliczność może być dla was zachętą, by odnowić zaangażowanie, z jakim wprowadzacie w życie wasze programy, mające na celu «rozpowszechnianie, wyjaśnianie i obronę nauki Kościoła w zakresie problemów zdrowia i zabiegania o to, by przenikała ona do praktyki medycznej», jak napisałem w motu proprio Dolentium hominum (n. 6). Zadaniem waszej dykasterii jest bowiem nadawać odpowiednią orientację inicjatywom podejmowanym przez Konferencje Episkopatów, organizacje i instytucje katolickie zrzeszające pracowników służby zdrowia, a także wspierać je i sprzyjać ich rozwojowi.

W tym kontekście napawa otuchą myśl o wielkim dziele duszpasterskim, jakie dykasteria może rozwijać, ożywiając harmonijną działalność na tym polu, we współpracy z Konferencjami Episkopatów i organizacjami katolickimi, «aby rozpowszechniać coraz lepszą formację etyczno-religijną chrześcijańskich pracowników służby zdrowia na całym świecie, przy uwzględnieniu różnorodnych sytuacji i specyficznych problemów, jakim muszą oni sprostać w wykonywaniu swej pracy, oraz by chronić podstawowe wartości oraz prawa związane z godnością i ostatecznym przeznaczeniem osoby ludzkiej» (Dolentium hominum, 5).

Kościół jest powołany, by w swej działalności duszpasterskiej dawać odpowiedzi na najbardziej delikatne i nieuniknione pytania, które rodzą się w sercu człowieka w obliczu cierpienia, choroby i śmierci. W kwestiach tych wiara w Chrystusa, który umarł i zmartwychwstał, może przynieść pociechę i być źródłem niezawodnej nadziei.

Dzisiejszy świat, często pozbawiony światła tej nadziei, widzi rozwiązanie w śmierci. Dlatego pilna jest potrzeba szerzenia nowej ewangelizacji i głębokiego świadectwa wiary na rozległych obszarach tej zsekularyzowanej rzeczywistości.

W jedności z cierpiącym Chrystusem

3. Słusznie zatem Papieska Rada koncentruje swą refleksję i programy na uświęcaniu czasu choroby oraz na szczególnej roli, jaką człowiek chory odgrywa w Kościele i rodzinie dzięki żywej obecności Chrystusa w każdym cierpiącym. Z tego punktu widzenia rok poświęcony Eucharystii stanowi okazję sprzyjającą głębszemu zaangażowaniu duszpasterskiemu w udzielaniu zarówno Wiatyku, jak i namaszczenia chorych. Upodabniając chorego do Chrystusa, który umarł i zmartwychwstał, sakramenty te pozwalają jemu samemu i wspólnocie wierzących doznać pociechy płynącej z nadprzyrodzonej nadziei.

Odpowiednio oświecony słowem kapłana i osób mu pomagających, chory może z radością odkryć szczególną misję, jaka jest mu powierzona w mistycznym Ciele Kościoła: w jedności z cierpiącym Chrystusem może on współpracować w dziele zbawienia świata, łącząc ze swoją modlitwą ofiarę cierpienia (por. Kol 1, 24).

Fundacja «Dobry Samarytanin»

4. Jednakże nie może to zwalniać zwierzchników Kościoła od twórczej i czynnej troski o struktury, w których chory niekiedy doświadcza pewnych form marginalizacji i pozbawiony jest wsparcia społecznego. Pamiętać należy również o tych obszarach świata, gdzie chorzy, znajdujący się w największej potrzebie, pomimo postępów w dziedzinie medycyny nie mają lekarstw i odpowiedniej opieki.

Szczególną troską Kościół powinien otaczać te regiony świata, w których żyją pozbawieni opieki chorzy na AIDS. Przede wszystkim dla nich została ustanowiona Fundacja «Dobry Samarytanin», której celem jest wspomaganie najbardziej narażonej na tę chorobę ludności przez dostarczanie niezbędnych środków terapeutycznych.

Ewangelizacja, formacja sumień, a także świadectwo miłosierdzia, które szerzy wasza dykasteria w świecie, są cenne nie tylko dlatego, że są pokrzepieniem dla cierpiących, ale również dlatego, że ukazują społeczeństwom ambitne cele cywilizacji miłości.

5. Dlatego dziękuję wam, drodzy bracia i siostry, za wszystko, czego dokonaliście w tych latach, i zachęcam was do dalszej pracy z wciąż nowym zapałem. Wiecie dobrze, że jestem zawsze z wami, gdy uczestniczycie w pracach podejmowanych przez waszą dykasterię, i towarzyszę wam modlitwą, wierząc, że spełniacie wasze ważne obowiązki z poświęceniem. Zachęcam was do dalszych wysiłków, a jako wsparcie w waszej pracy udzielam wam z serca szczególnego Błogosławieństwa Apostolskiego, pragnąc nim ogarnąć tych wszystkich, do których docieracie dzięki waszej działalności.

Project implemented by: 659bb51b-f11c-48e0-a99a-3bb0565607ab
Project co-financed by: 49fb2d2c-eda7-4c63-a535-e56a3f11b088
Patronage: a8c590a9-3d08-4a4b-9229-dd4a0ed18bd5
Partners:
cd4915b3-16ea-4c23-badf-b443f8910d4f
e29b7cad-59cd-4074-9f30-75998a58f94f
5551a6a7-2bef-46f1-be41-c1f7a1ab3968
f3c6a8e0-ee99-4dca-8d8a-96fe00eb6bfc
24b44287-f100-495e-8c1b-f75634d7408c
63b99bd6-cc52-481c-a3c8-20972c4c8aa2
cf967c3c-9ef7-4c65-b6a0-e83c9c106218
4d35ddd8-0a7f-44c4-bc55-1cb1283c2e2f
cde033da-3b35-482a-8654-5122af1cc68e
650c71ba-2be9-480f-a302-aa2f0cf62d83
40ed0768-6507-4a2b-b805-d9278ae7a5bd
99b7ee7e-82fd-484f-bfe6-2615dca8a026
e0d82d40-cf5c-420c-9672-abb19ce71e07
174354ba-a0e9-4596-baf6-47bf9606482b
8796ad48-743b-4784-90aa-3a7961603afe
1d83713a-4602-47eb-ac44-2f2d0bea630e