Przemówienie do uczestników narodowej pielgrzymki Słowaków

2. Podczas mojego pontyfikatu Boża Opatrzność pozwoliła mi trzy razy odwiedzić Słowację: w 1990 r., zaraz po upadku reżimu komunistycznego, w 1995 r. oraz w ubiegłym roku, w 10. rocznicę powstania Republiki Słowackiej i ustanowienia Konferencji Episkopatu Słowacji.

Dziś wy przybyliście do Rzymu, przede wszystkim po to, aby odwzajemnić moją wizytę, która odbyła się przed pięcioma miesiącami i głęboko zapadła w moją pamięć. Chcieliście być w Rzymie w święto Świętych Cyryla i Metodego, patronów Słowacji i współpatronów Europy. Ten szczególny kontekst liturgiczny pozwala nam uwydatnić pradawne więzy komunii łączące biskupa Rzymu z Kościołem w waszym kraju. Świadectwo tych dwóch wielkich apostołów Słowian pobudza też do przypomnienia europejskich korzeni waszego narodu, które łączą was z innymi narodami Europy.

3. Cieszę się, że mogę was powitać tu, w pobliżu grobu św. Piotra, do którego przybyliście, aby wyznać i umocnić swoją wiarę, będącą największym i najtrwalszym dziedzictwem waszego narodu.

Wzywam was, abyście strzegli integralności tej wiary, ożywiali ją modlitwą, odpowiednią katechezą i formacją stałą. Nie należy jej ukrywać, lecz ją głosić i odważnie dawać o niej świadectwo, z misyjnym i ekumenicznym zapałem. Tego uczą nas bracia Cyryl i Metody, których na przestrzeni wielu wieków waszych dziejów naśladowała wielka rzesza świętych. Wpatrzeni w krzyż Chrystusa, żyli według tego, czego uczył Boski Mistrz od początku swego przepowiadania: «Wy jesteście solą ziemi. (...) Wy jesteście światłem świata» (Mt 5, 13. 14).

4. Bycie «solą» i «światłem» w waszym przypadku oznacza, że w wyborach osobistych i społecznych, jakich dokonujecie każdego dnia musi się odzwierciedlać światło Ewangelii. Oznacza, że dziedzictwo świętych Cyryla i Metodego musi pozostać nienaruszone, nawet jeśli jest to sprzeczne z szeroko rozpowszechnioną tendencją do przyjmowania standardowych i jednolitych wzorców zachowań. W trzecim tysiącleciu Słowacja i Europa wzbogacają się wzajemnie w różnych dziedzinach. Szkodliwe byłoby jednak zapominanie, że to chrześcijaństwo w sposób decydujący przyczyniło się do kształtowania kontynentu. Wy, drodzy Słowacy, możecie wnieść cenny wkład w budowanie jedności europejskiej, jeśli będziecie wcielać w życie ogólnoludzkie i duchowe wartości, które nadawały sens waszym dziejom. Trzeba, aby te ideały, którymi żyjecie, nieustannie przyświecały budowie Europy wolnej i solidarnej, łączącej harmonijnie różne tradycje kulturowe i religijne.

Drodzy bracia i siostry, raz jeszcze dziękuję wam za wizytę. Pozwólcie, że pożegnam was wezwaniem, które Chrystus skierował do Szymona Piotra: «Duc in altum — Wypłyń na głębię» (Łk 5, 4). Wezwanie to nieustannie rozbrzmiewa w moim sercu. Teraz kieruję je do was.

5. Pielgrzymujący Ludu Boży w Słowacji, wypłyń na głębię i przemierzaj ocean tego nowego tysiąclecia, wpatrując się w oblicze Chrystusa. Gwiazdą w tej podróży niech ci będzie Najświętsza Maryja Panna, Matka Odkupiciela. Niech cię chronią twoi patroni Cyryl i Metody, czczeni z tak wieloma świadkami wiary, z których wielu zapłaciło własną krwią za wierność Ewangelii.

Tego wam życzę i z serca udzielam wam, waszym bliskim i całemu słowackiemu narodowi specjalnego Apostolskiego Błogosławieństwa.