Przemówienie do delegacji episkopatów zagranicznych

Informations
Available languages: PL
Archive description
Copyrights
Notes
Archive description
Identification:
Reference code: N/2/1/548
Title: Przemówienie do delegacji episkopatów zagranicznych
Date: 1979-06-09
Place: Kraków
Category: 1979
Geographical index:
Date:
Make comments
Content of the document

Kraków, 9 czerwca

Przemówienie do delegacji Episkopatów zagranicznych

Czcigodni Bracia! Szanowni Panowie!

Wyrażam szczególną radość, że mogę spotkać się z wami — gośćmi Kościoła w Polsce — którzy przybyliście z różnych krajów, aby wziąć udział w uroczystościach jubileuszowych z okazji dziewiątego stulecia męczeńskiej śmierci świętego Stanisława ze Szczepanowa, biskupa krakowskiego. Pragnę raz jeszcze podziękować wam gorąco za wzięcie udziału w tych uroczystościach, na które zaprosił was czcigodny Prymas Polski, kardynał Stefan Wyszyński, i ja, kiedy byłem jeszcze arcybiskupem krakowskim.

Te uroczystości jubileuszowe nabrały szczególnego znaczenia i szerokiego rozgłosu także z tej racji, że tajemniczym zrządzeniem Bożej Opatrzności w październiku ubiegłego roku — z woli kardynałów zebranych na konklawe — zostałem powołany ze stolicy biskupiej świętego Stanisława na stolicę świętego Piotra. W tej sytuacji pragnąłem uczestniczyć, jako gość, w uroczystościach jubileuszowych razem z wiernymi w Polsce i z pielgrzymami z całego świata, aby wspólnie uczcić sławną postać mojego poprzednika na stolicy krakowskiej i prosić, na początku mego pontyfikatu, o jego pomoc w wypełnianiu nowego posługiwania pasterskiego w Kościele powszechnym.

Stanisław urodził się w pierwszej połowie XI wieku w miejscowości Szczepanów w pobliżu Krakowa. Dzięki swojej głębokiej pobożności i wielkiej kulturze ducha został mianowany kanonikiem katedralnym przez biskupa Lamberta. Po śmierci biskupa Lamberta, papież Aleksander II, na prośbę duchowieństwa oraz ludu i samego króla Bolesława II Śmiałego, wyniósł Stanisława na stolicę krakowską. Krótki był okres jego posługiwania biskupiego, zaledwie siedem lat, od 1072 do 1079 roku, ale jakże intensywny! Jakże płodny! Jakże obfity w zasługi! Jakże bohaterski!

Historia nas uczy, że stosunki między biskupem Stanisławem a królem Bolesławem II, na początku dobre, zaczęły stopniowo pogarszać się na skutek niesprawiedliwości i okrucieństw popełnianych przez króla w stosunku do jego poddanych. Biskup krakowski, prawdziwy ,,dobry Pasterz” (J 10, 10), bronił podstawowych i nienaruszalnych praw swej owczarni. Król odpowiedział gwałtem. Biskup został zamordowany podczas sprawowania Ofiary eucharystycznej. Czaszka męczennika, przechowywana z czcią w artystycznym relikwiarzu, nosi na sobie widoczne ślady śmiercionośnych ciosów.

Odtąd święty Stanisław stał się patronem Polski oraz szczególnym dobroczyńcą i opiekunem ubogich; ale nade wszystko jest dla biskupów wzorem niezłomnej i niestrudzonej odwagi w przekazywaniu i obronie świętego depozytu wiary. Od wieków był uznawany za wybitnego rzecznika prawdziwej wolności i twórczej syntezy, dokonującej się w duszy wierzącego, między lojalnością w stosunku do ojczyzny ziemskiej a wiernością Kościołowi, który żyje w perspektywie miasta trwałego, które ma przyjść (por. Hbr 13, 14).

Po dziewięciu wiekach osobowość i orędzie, jakie pozostawił święty Stanisław, zachowują niezwykłą aktualność, czy to jako przykład życia pasterza cząstki Ludu Bożego, czy jako świadectwo śmierci męczeńskiej. Święty Stanisław jest z pewnością „człowiekiem” swojej epoki: lata jego posługiwania biskupiego przypadają na okres, w którym Kościół domaga się od panujących własnej wolności i możliwości spełniania swojego pierwotnego posłannictwa duchowego. Okoliczność ta wskazuje, jak bardzo już w XI wieku (u początku drugiego tysiąclecia swej historii) Polska i Kościół w Polsce znalazły się w orbicie problemów, którymi żyła wtedy cała Europa i całe chrześcijaństwo.

Jeśli Episkopat Polski pozwolił sobie na tegoroczne uroczystości zaprosić tylu znakomitych gości, to właśnie celem uwydatnienia tych historycznych więzów. W imię tych więzów pragniemy też za waszą obecność podziękować. Jeśli czegoś zaś pragniemy wszystkim życzyć przy tej sposobności, to tego nade wszystko, ażeby nasze wspólne rozważanie faktów sprzed 900 lat pomogło nam do bardziej jeszcze wnikliwego widzenia misji chrześcijaństwa i Kościoła w stosunku do współczesnego świata. Może szczególnie jest to ważne w odniesieniu do współczesnej Europy, która znajduje się na etapie nowego poszukiwania właściwych dla siebie dróg. Zadaniem Kościoła i chrześcijaństwa nie może być nic innego, jak twórcze uczestniczenie w tych wysiłkach. Nasza troska o zabezpieczenie chrześcijańskiego dziedzictwa Europy i poszczególnych krajów europejskich nie może wyrażać się ani urzeczywistniać inaczej, jak tylko w ten sposób.

Razem z tymi życzeniami ponawiam moje uczucia głębokiej wdzięczności i prosząc Boga o obfite łaski dla wszystkich tu obecnych, udzielam wam apostolskiego błogosławieństwa, jako znak mojego szacunku i życzliwości.

Project implemented by: 659bb51b-f11c-48e0-a99a-3bb0565607ab
Project co-financed by: 49fb2d2c-eda7-4c63-a535-e56a3f11b088
Patronage: a8c590a9-3d08-4a4b-9229-dd4a0ed18bd5
Partners:
cd4915b3-16ea-4c23-badf-b443f8910d4f
e29b7cad-59cd-4074-9f30-75998a58f94f
5551a6a7-2bef-46f1-be41-c1f7a1ab3968
f3c6a8e0-ee99-4dca-8d8a-96fe00eb6bfc
24b44287-f100-495e-8c1b-f75634d7408c
63b99bd6-cc52-481c-a3c8-20972c4c8aa2
cf967c3c-9ef7-4c65-b6a0-e83c9c106218
4d35ddd8-0a7f-44c4-bc55-1cb1283c2e2f
cde033da-3b35-482a-8654-5122af1cc68e
650c71ba-2be9-480f-a302-aa2f0cf62d83
40ed0768-6507-4a2b-b805-d9278ae7a5bd
99b7ee7e-82fd-484f-bfe6-2615dca8a026
e0d82d40-cf5c-420c-9672-abb19ce71e07
174354ba-a0e9-4596-baf6-47bf9606482b
8796ad48-743b-4784-90aa-3a7961603afe
1d83713a-4602-47eb-ac44-2f2d0bea630e