List do kard. Josepha Ratzingera w sprawie obchodów 750-lecia kanonizacji św. Stanisława ze Szczepanowa
Informations
Archive description
Content of the document
Do Czcigodnego Naszego Brata Josepha Ratzingera Kardynała Świętego Kościoła Rzymskiego Prefekta Kongregacji Nauki Wiary
Gdy święty Biskup Stanisław odprawiał Mszę świętą, w której nasz Zbawiciel utrwalił ofiarę Krzyża na całe wieki (por. Sacrosanctum Concilium, 47), poniósł okrutną śmierć z ręki króla Bolesława. W ten sposób wyraźnie potwierdził własną krwią przelaną na ołtarzu to, czego wiernie uczył lud i co mocą udzieloną mu w kapłaństwie pobożnie sprawował w Tajemnicy eucharystycznej.
Lecz jego męczeństwo, co trzeba wyraźnie podkreślić, stało się najwyższym wyrazem gorliwej troski prawdziwego Pasterza, który nie zamilkł w obliczu zbliżającego się niebezpieczeństwa, ale do końca umiłował (por. J 13, 1) powierzone jego opiece owce. Dlatego w obronie gnębionych i cierpiących niesprawiedliwość oddał swoje życie.
Dlatego nie można się dziwić, że ten Święty, którego Stolica z Bożej Opatrzności została mi powierzona w roku 1964, od wieków był otaczany w narodzie największą czcią, i także dla mnie stał się wielkim przykładem i niebiańskim Opiekunem. Zarówno jako Arcybiskup Archidiecezji Krakowskiej, jak też następnie jako Pasterz Kościoła powszechnego, wielokrotnie prosiłem o jego możne wstawiennictwo i innym pasterzom zalecałem naśladowanie jego głębokiej wiary i niezwykłej miłości.
Przypadająca obecnie 750. rocznica jego uroczystej kanonizacji, której dokonał mój poprzednik Innocenty IV w Asyżu w kościele św. Franciszka, stanowi doskonałą okazję, by oddać wielki hołd św. Stanisławowi i przypomnieć jego zasługi. Z radością zatem spełniam prośbę Czcigodnego Brata Franciszka Macharskiego, Kardynała Świętego Kościoła Rzymskiego, Arcybiskupa Metropolity Krakowskiego, aby wysłać Legata, który w moim imieniu będzie uczestniczył jedenastego dnia miesiąca maja w uroczystościach w Krakowie, w katedrze na Wawelu i w miejscu zwanym Skałką, gdzie w kościele poświęconym świętemu Michałowi Archaniołowi święty Biskup poniósł śmierć męczeńską.
Tobie właśnie, Czcigodny Bracie, mam przyjemność powierzyć to zaszczytne zadanie do spełnienia w mojej Ojczyźnie, zawsze wiernej, i mianuję moim Legatem Ciebie, który od tylu lat wiernie sprawujesz ważny urząd Prefekta Kongregacji Nauki Wiary i troszczysz się ustawicznie, aby depozyt wiary katolickiej pozostał czysty i nienaruszony w całym świecie, i dajesz mi wiele świadectw szacunku i życzliwości.
Będziesz zatem przewodniczył świętym uroczystościom i w moim imieniu z serca pozdrowisz obecnych oraz zapewnisz ich o mojej szczególnej miłości. Zachęcisz także wszystkich wiernych, a przede wszystkim Pasterzy, by idąc za świetlanym przykładem świętego Biskupa i Męczennika, zachowywali czujnie wiarę katolicką i dawali jej świadectwo właściwym sposobem życia. Niech wszyscy, dziękując Bogu za tak wybitnego niebiańskiego Patrona Krakowa i całej Polski, otworzą się za jego przyczyną na przyjęcie Bożego Miłosierdzia i gorliwie upraszają o nie dla braci.
Udzielam przede wszystkim Tobie Błogosławieństwa Apostolskiego, które jest życzeniem Bożej łaski i wyrazem mojej woli, i chcę, abyś je z miłością przekazał Arcybiskupowi umiłowanego Kościoła Krakowskiego, który kieruje nim pokornie i mądrze już od prawie dwudziestu pięciu lat, a także jego Biskupom pomocniczym, zgromadzonym kapłanom, osobom konsekrowanym i wszystkim uczestnikom uroczystości.
Watykan, 11 kwietnia, w Roku Pańskim 2003, w dwudziestym piątym mojego pontyfikatu.
