Informations
Archive description
Content of the document
2. Dzisiejsze jednak moje spotkanie z Kościołem kieleckim tutaj, w bazylice katedralnej, posiada szczególny charakter z racji zakończenia Synodu Duszpasterskiego waszej diecezji. Kieruję słowa podziękowania do waszego pasterza, drogiego biskupa Stanisława, który podjął inicjatywę zwołania i przeprowadzenia tego Synodu, mającego stać się odpowiedzią żywej wiary na jakby nowy powiew łaski Ducha Świętego, jaki dokonał się w naszych czasach dzięki Soborowi Watykańskiemu II.
Cieszę się, że Synod kielecki objął nie tylko prace komisji powołanych przez pasterza diecezji, lecz podjął także duszpasterstwo synodalne, co stanowi ważny moment wciągający całą wspólnotę w życie Kościoła partykularnego. Wyraziło się to w różnej formie, między innymi poprzez działalność duszpasterską podejmowaną w ramach poszczególnych lat synodalnych, aby w ten sposób realizować bardzo konkretne programy. Był więc rok wiary, rok rodziny i rok eucharystyczny. W ramach duszpasterstwa synodalnego więcej uwagi poświęcono rodzinom wielodzietnym, instytucji małżeństwa i sprawie ochrony życia dzieci nienarodzonych. Korzystając z tej okazji, pragnę powiedzieć wszystkim rodzinom, zwłaszcza tym rodzicom, którzy decydują się na trud wychowania dzieci, że papież szczególnie o nich pamięta, że stale im z serca błogosławi.
Akcją duszpasterską objęto także ludzi chorych i cierpiących. Ich
sytuacja bywa nieraz bardzo przykra, bolesna, czasem wręcz upokarzająca i
dlatego potrzebują szczególnej miłości ze strony Kościoła. Jesteście mi
drodzy nie tylko z racji tej miłości, jaką wszyscy winniśmy sobie
wzajemnie, ale i z tej racji, że wy w większym stopniu niż inni
uczestniczycie w tajemnicy Krzyża i Odkupienia. Jesteście mi drodzy,
ponieważ cierpienie nadaje wam godność zasługującą na szczególną cześć i
uczucie.
Dobrze się stało, że Synod kielecki zajął się też dziećmi i
młodzieżą. Myślę tu o olimpiadzie wiedzy o życiu miejscowego Kościoła.
