Homilia z mszy dla świata teatru, kina, telewizji i muzyki

Informations
Collection: 2000
Available languages: PL
Archive description
Copyrights
Notes
Archive description
Identification:
Reference code: N/5/2000/1482
Title: Homilia z mszy dla świata teatru, kina, telewizji i muzyki
Date: 2000-12-17
Place: Watykan
Category: Homilie
Subtitle:
Nieście światu Chrystusowy pokój i radość
General:
Persons index:
Geographical index:
Date:
Make comments
Content of the document

1. «Radujcie się (...). Pan jest blisko!» (Flp 4, 4-5).

Dzień dzisiejszy, III niedziela Adwentu, jest przepełniony radością: radością ludzi oczekujących Tego, który «jest blisko», «Boga-z-nami», zapowiadanego przez proroków. Zaznajemy dziś przedsmaku «wielkiej radości» Bożego Narodzenia; radości, która stanie się udziałem «całego narodu», ponieważ Zbawiciel przyszedł i przyjdzie ponownie, aby nas nawiedzić z wysoka niczym wschodzące słońce (por. Łk 1, 78).

Jest to radość chrześcijan pielgrzymujących przez świat, oczekujących z nadzieją chwalebnego powrotu Tego, który ogołocił się ze swej Boskiej chwały, aby przyjść nam z pomocą. Jest to radość obecnego Roku Świętego, obchodzonego w dwa tysiące lat po tym, jak Syn Boży, Światłość ze Światłości, rozjaśnił blaskiem swej obecności dzieje rodzaju ludzkiego.

W tej perspektywie szczególne znaczenie zyskują słowa proroka Sofoniasza, których wysłuchaliśmy w pierwszym czytaniu: «Wyśpiewuj, Córo Syjońska! Podnieś radosny okrzyk, Izraelu! Ciesz się i wesel z całego serca, Córo Jeruzalem! Oddalił Pan wyroki na ciebie, usunął twego nieprzyjaciela» (So 3, 14-15): oto jest «rok łaski od Pana», który uzdrawia nas z grzechu i leczy rany!

2. W naszym zgromadzeniu rozbrzmiewa donośnie to pokrzepiające orędzie prorocze: «Pan, twój Bóg jest pośród ciebie, Mocarz — On zbawi, uniesie się weselem nad tobą, odnowi swą miłość» (So 3, 17).

To on przyszedł i to Jego oczekujemy. To w Niego każe się nam wpatrywać Rok Święty, zwłaszcza teraz, w czasie Adwentu roku 2000. Ten «potężny Zbawca» zostaje dziś ukazany także wam, drodzy bracia i siostry, którzy na różne sposoby pracujecie w świecie teatru, filmu i widowisk. W Jego imię witam was i gorąco pozdrawiam. Serdecznie dziękuję za miłe słowa, skierowane do mnie przez abpa Johna Patricka Foleya, przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Środków Społecznego Przekazu, i przez dwoje waszych przedstawicieli. Tym pozdrowieniem obejmuję również waszych współpracowników i przyjaciół, którzy nie mogli być tu obecni.

3. W ubiegłą niedzielę Ewangelia Łukaszowa ukazała nam postać Jana Chrzciciela, który nad brzegiem Jordanu zapowiadał bliskie przyjście Mesjasza. Dzisiaj słuchamy w liturgii dalszego ciągu tego ewangelicznego tekstu: Chrzciciel poucza tłumy, jak mają konkretnie przygotować drogę Pańską. Różnym kategoriom ludzi, którzy pytają go: «Cóż więc mamy czynić?» (por. Łk 3, 10. 12. 14), wskazuje, jak mają postępować, aby przygotować się na przyjęcie Mesjasza.

Ten ewangeliczny obraz przywodzi na myśl, w pewnym sensie, jubileuszowe spotkania z różnymi grupami społecznymi i zawodowymi. Przywodzi na myśl także was, drodzy bracia i siostry, którzy przez swoją pielgrzymkę jubileuszową przybywacie jak gdyby po to, aby również zapytać: «Cóż mamy czynić?» Pierwszą odpowiedzią, jakiej udziela wam słowo Boże, jest wezwanie do ponownego odkrycia radości. Czyż bowiem Jubileusz — słowo powiązane etymologicznie z łacińskim iubilare: «wznosić okrzyki radości» — nie wzywa nas, byśmy byli pełni radości, bo Pan przyszedł, aby zamieszkać wśród nas i dał nam swoją miłość?

Ta radość płynąca z łaski Bożej nie jest jednak powierzchowną i chwilową wesołością. Jest radością głęboką, zakorzenioną w sercu i zdolną przeniknąć całe życie wierzącego. Radością, która może współistnieć z trudnościami, z bolesnymi doświadczeniami, a nawet — jakkolwiek może się to wydawać paradoksem — z cierpieniem i śmiercią. Jest to radość Bożego Narodzenia i Wielkanocy, dar Wcielonego Syna Bożego, który umarł i zmartwychwstał; radość, której nikt nie może odebrać tym, co są zjednoczeni z Nim w wierze i w działaniu (por. J 16, 22-23).

Moi drodzy, wielu z was pracuje na polu rozrywki, jako autorzy i realizatorzy programów, które mają być okazją do odprężenia i zdrowej rozrywki. Chociaż radość chrześcijańska w ścisłym sensie należy raczej do sfery duchowej, obejmuje także zdrową rozrywkę, dobroczynną dla ciała i dla ducha. Społeczeństwo powinno zatem być wdzięczne tym, którzy produkują i realizują audycje i programy inteligentne i odprężające, zdolne rozbawić, ale nie prowadzące do alienacji, dowcipne, ale nie wulgarne. Szerzenie prawdziwej radości może być autentyczną formą miłości społecznej.

4. Kościół — podobnie jak Jan Chrzciciel — ma dziś konkretne przesłanie także dla was, ludzi pracujących w świecie spektaklu. To przesłanie można by ująć następująco: w swojej pracy miejcie zawsze na uwadze swoich odbiorców, ich prawa i ich słuszne oczekiwania, zwłaszcza wówczas gdy są to osoby wymagające formacji. Nie pozwólcie, aby kierowały wami wyłącznie względy ekonomiczne lub ideologiczne. Taka jest podstawowa zasada etyki społecznego przekazu, której każdy z was powinien przestrzegać na swoim polu działalności. Papieska Rada ds. Środków Społecznego Przekazu opublikowała w czerwcu tego roku specjalny dokument na ten temat — Etyka w środkach społecznego przekazu — który proponuję wam przemyśleć.

Zwłaszcza ci spośród was, którzy są najbardziej znani publiczności, winni być zawsze świadomi odpowiedzialności, jaka na nich spoczywa. Drodzy przyjaciele, ludzie patrzą na was z sympatią i zainteresowaniem. Bądźcie dla nich zawsze pozytywnym wzorem, przykładem wierności wyznawanym zasadom, napawającym otuchą, optymizmem i nadzieją.

Abyście mogli realizować tę trudną misję, przychodzi wam z pomocą Chrystus, do którego możecie się uciekać przez słuchanie Jego słowa i przez modlitwę. Tak moi drodzy — wy, którzy w pracy posługujecie się obrazem, gestem i dźwiękiem; inaczej mówiąc eksponujecie swoją «zewnętrzność» — właśnie dlatego powinniście być ludźmi o głębokim wnętrzu, zdolnymi do refleksji. W naszym wnętrzu mieszka Bóg, który jest nam bliższy niż my sami, jak pisał św. Augustyn. Jeśli zdołacie nawiązać z Nim dialog, będziecie umieli lepiej porozumiewać się z bliźnim. Jeśli będziecie głęboko wrażliwi na dobro, prawdę i piękno, także owoce waszej twórczości, nawet najprostsze, będą się odznaczały dobrą jakością estetyczną i moralną.

5. Kościół jest wam bliski i liczy na was! Oczekuje od was, że w kinie, telewizji, radiu, teatrze, cyrku i wszelkich innych formach rozrywki będziecie przekazywali ów ewangeliczny «zaczyn», dzięki któremu każda ludzka rzeczywistość rozwija w pełni swój pozytywny potencjał.

Nie jest możliwa nowa ewangelizacja, która nie obejmowałaby waszego środowiska, tak mocno oddziałującego na mentalność i obyczaje. Myślę w tej chwili o licznych przedsięwzięciach, które są próbą przedstawienia orędzia biblijnego oraz bogatego dziedzictwa chrześcijańskiego językiem kształtów, dźwięków i obrazów w teatrze, filmie i telewizji. Myślę też o dziełach i programach, które choć nie mają wprost charakteru religijnego, potrafią jednak trafiać do ludzkich serc, budząc zachwyt, stawiając pytania, skłaniając do refleksji.

6. Drodzy bracia i siostry! Zrządzeniem Opatrzności obchodzimy wasz Jubileusz kilka dni przed Bożym Narodzeniem — świętem, które z pewnością jest najczęściej przedstawiane w waszej dziedzinie twórczości, na wszystkich płaszczyznach, od środków przekazu po przedstawienia jasełkowe. Dzisiejsze spotkanie pomaga nam zatem wzbudzić w sobie właściwego ducha Bożego Narodzenia, bardzo odmiennego od tego, jaki nadaje mu świat, czyniąc ze świąt wydarzenie komercyjne.

Pozwólcie, aby na drodze przygotowania do tej uroczystości prowadziła was Maryja, Matka Wcielonego Słowa. Oczekuje Ona w milczeniu spełnienia się obietnic Bożych i uczy nas, że aby nieść światu pokój i radość, należy najpierw przyjąć w swoim sercu Jezusa Chrystusa — Księcia Pokoju i źródło radości. Aby tak się stało, trzeba się nawrócić ku Jego miłości, być gotowym pełnić Jego wolę.

Życzę wam, drodzy przyjaciele ze świata spektaklu, aby i wam dane było przeżyć to krzepiące doświadczenie. Będziecie wówczas różnymi językami swojej sztuki głosić radość, którą Chrystus obdarza całą ludzkość przez swoje Narodzenie.

Project implemented by: 659bb51b-f11c-48e0-a99a-3bb0565607ab
Project co-financed by: 49fb2d2c-eda7-4c63-a535-e56a3f11b088
Patronage: a8c590a9-3d08-4a4b-9229-dd4a0ed18bd5
Partners:
cd4915b3-16ea-4c23-badf-b443f8910d4f
e29b7cad-59cd-4074-9f30-75998a58f94f
5551a6a7-2bef-46f1-be41-c1f7a1ab3968
f3c6a8e0-ee99-4dca-8d8a-96fe00eb6bfc
24b44287-f100-495e-8c1b-f75634d7408c
63b99bd6-cc52-481c-a3c8-20972c4c8aa2
cf967c3c-9ef7-4c65-b6a0-e83c9c106218
4d35ddd8-0a7f-44c4-bc55-1cb1283c2e2f
cde033da-3b35-482a-8654-5122af1cc68e
650c71ba-2be9-480f-a302-aa2f0cf62d83
40ed0768-6507-4a2b-b805-d9278ae7a5bd
99b7ee7e-82fd-484f-bfe6-2615dca8a026
e0d82d40-cf5c-420c-9672-abb19ce71e07
174354ba-a0e9-4596-baf6-47bf9606482b
8796ad48-743b-4784-90aa-3a7961603afe
1d83713a-4602-47eb-ac44-2f2d0bea630e