Przesłanie z okazji Światowego Dnia Życia Konsekrowanego w 2005 r.

Idąc za wskazaniami Magisterium Kościoła, w ciągu tych czterdziestu lat instytuty życia konsekrowanego i stowarzyszenia życia apostolskiego przeszły drogę owocnej odnowy, kierując się z jednej strony pragnieniem wierności wobec daru otrzymanego od Ducha Świętego za pośrednictwem założycieli i założycielek, a z drugiej, dążąc do tego, by sposób życia, modlitwy i pracy «odpowiadał warunkom fizycznym i psychicznym dzisiejszych ludzi, a także — zgodnie z charakterem instytutu — potrzebom apostolskim, wymogom kultury oraz sytuacji społecznej i ekonomicznej» (Perfectae caritatis, 3).

Jakże nie dziękować Panu za to potrzebne aggiornamento życia konsekrowanego? Jestem pewien, że również dzięki temu wzrosną owoce świętości i działalności misyjnej, pod warunkiem że osoby konsekrowane zachowają wewnętrzną gorliwość, która wyrazi się w dziełach apostolskich.

2. Sekretem tej duchowej żarliwości jest Eucharystia. W tym roku poświęconym Eucharystii w sposób szczególny pragnę wezwać wszystkich zakonników i zakonnice do przeżywania coraz głębszej komunii z Chrystusem przez codzienne uczestnictwo w Sakramencie, który czyni Go obecnym, w ofierze odnawiającej dar miłości z Golgoty oraz w uczcie posilającej i wspierającej pielgrzymujący Lud Boży. «Eucharystia — jak pisałem w Adhortacji apostolskiej Vita consecrata — stanowi centrum życia konsekrowanego — osobistego i wspólnotowego» (n. 95).

Jezus daje siebie jako Chleb «połamany» i jako Krew «przelaną», aby wszyscy mogli «mieć życie, i mieć je w obfitości» (por. J 10, 10). Ofiaruje samego siebie dla zbawienia ludzkości. Udział w Jego uczcie ofiarnej nie polega jedynie na powtarzaniu Jego gestów, lecz piciu z Jego kielicha i uczestnictwie w Jego ofierze. Podobnie jak Chrystus staje się «Chlebem łamanym» i «Krwią przelaną», tak i każdy chrześcijanin — a tym bardziej każda osoba konsekrowana — powołany jest, by oddać życie za braci, jednocząc je z życiem Odkupiciela.

3. Eucharystia jest niewyczerpanym źródłem wierności Ewangelii. W tym Sakramencie bowiem, stanowiącym serce życia Kościoła, urzeczywistnia się w pełni głębokie utożsamienie się z Chrystusem i całkowite upodobnienie do Niego, do czego są powołane osoby konsekrowane. «W Eucharystii zawarte są wszystkie formy modlitwy, głoszone jest i przyjmowane słowo Boże, a także rozważamy nasz stosunek do Boga, do braci i do wszystkich ludzi: jest to Sakrament synostwa, braterstwa i misji. Jako Sakrament jedności w Chrystusie, Eucharystia jest jednocześnie Sakramentem jedności kościelnej oraz jedności wspólnoty osób konsekrowanych. Jest zatem ostatecznie źródłem duchowości poszczególnych osób i instytutu» (Instrukcja Rozpoczynać na nowo od Chrystusa, 26). Eucharystia uczy osoby konsekrowane «większej wolności w działalności apostolskiej, bardziej świadomego dawania świadectwa, solidarności, której wyrazem jest opowiadanie się po stronie ludzi i zajmowanie się ich problemami, aby rozważnie odpowiadać na znaki czasów i zaspokajać ich potrzeby» (tamże, 36).

Drodzy bracia i siostry, zgłębiajmy tajemnicę Eucharystii idąc śladem Najświętszej Dziewicy i biorąc z Niej przykład! Niechaj Maryja, Niewiasta Eucharystii, wspomaga wszystkich powołanych do szczególnej zażyłości z Chrystusem, by gorliwie uczestniczyli we Mszy św., i niech im wyprosi dar ochoczego posłuszeństwa, wiernego ubóstwa i płodnego dziewictwa. Niech uczyni ich świętymi uczniami eucharystycznego Chrystusa.

Do tych życzeń dołączam modlitwę i z radością błogosławię wszystkie osoby konsekrowane oraz chrześcijańskie wspólnoty, w których zgodnie ze swym powołaniem pełnią misję.

Watykan, 2 lutego 2005 r.