Przemówienie powitalne na lotnisku w ŚDM w 2002 r.

2. Młodzi ludzie ze wszystkich części świata gromadzą się na obchody Światowego Dnia Młodzieży. Obdarzeni inteligencją i sercem, są oni przyszłością świata. Lecz noszą także znamiona ludzkości, która zbyt często nie zna pokoju i sprawiedliwości. Zbyt wiele istnień rozpoczyna się i kończy bez radości, bez nadziei. I to jest jeden z głównych powodów, dla których odbywa się Światowy Dzień Młodzieży. Młodzi ludzie przybywają razem, aby siłę swej wiary w Jezusa Chrystusa zobowiązać się do wielkiej sprawy, jaką jest pokój i solidarność między ludźmi. Dziękuję Ci, Toronto, dziękuję Ci, Kanado, za przywitanie ich z otwartymi ramionami.

3. We francuskiej wersji Waszego hymnu narodowego „O Canada” śpiewacie: „Car ton bras sait porter l’épée, il sait porter la croix. . .” (skoro twe ramię może udźwignąć miecz, może ono także nieść krzyż). Kanadyjczycy są spadkobiercami niezwykle bogatego humanizmu, wzbogaconego jeszcze bardziej dzięki połączeniu licznych elementów różnorodnych kultur. Lecz rdzeniem Waszego dziedzictwa jest duchowa i nadprzyrodzona wizja życia, oparta na chrześcijańskim objawieniu, które stało się żywotnym bodźcem dla Waszego rozwoju jako wolnego, demokratycznego i solidarnego społeczeństwa, uznawanego w świecie za orędownika praw człowieka i godności ludzkiej.

4. W świecie wielkich napięć społecznych i etnicznych oraz błędnego pojmowania prawdziwego celu życia Kanadyjczycy mają do zaoferowania niezrównany dar – pod warunkiem, że zachowają to, co głęboko zakorzenione, dobre i słuszne w ich własnym dziedzictwie. Modlę się o to, aby Światowy Dzień Młodzieży był dla wszystkich Kanadyjczyków okazją do zapamiętania wartości, które mają najistotniejsze znaczenie dla dobrego życia i szczęścia ludzkiego. Panie Premierze, drodzy Przyjaciele: niech motto Światowego Dnia Młodzieży rozlega się echem po całym kraju, przypominając wszystkim chrześcijanom, iż mają być „solą dla ziemi i światłem świata”. Niech Bóg Wam błogosławi. Niech Bóg błogosławi Kanadzie.