Przemówienie powitalne do młodzieży całego świata w ŚDM w 1993 r.

Tegoroczny Światowy Dzień Młodzieży zgromadził nas we wspaniałej scenerii Denver, w sercu Stanów Zjednoczonych Ameryki.

Wiecie, że jesteśmy w Denver, w stanie Kolorado. Wiecie też, że ten ksiądz obok mnie to arcybiskup Denver. Jest dziś naszym gospodarzem. Wraz z nim witam każdego z was: «wielki tłum, którego nie może nikt policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków» (por. Ap 7, 9). Witam waszych biskupów, waszych kapłanów, waszych przewodników duchowych i rodziny. Dziękuję wam za przybycie. Dziękuję wszystkim: ordynariuszowi Denver abpowi Staffordowi i jego współpracownikom; abpowi Keelerowi, przewodniczącemu Konferencji Episkopatu, i wszystkim biskupom; Komisji Biskupów za zorganizowanie tego Światowego Dnia Młodzieży; kard. Pironio i Papieskiej Radzie ds. Świeckich; władzom państwowym; mieszkańcom Denver i Kolorado, którzy są naszymi gospodarzami; ochotnikom, którzy dbają o to, by wszystko przebiegało bez zakłóceń - dziękuję wam wszystkim za życzliwość, gościnność i dobrą wolę.

Większość z was należy do Kościoła katolickiego; ale są tu też członkowie innych chrześcijańskich Kościołów i Wspólnot: każdego z nich witam jako prawdziwych przyjaciół. Mimo podziałów wśród chrześcijan, «usprawiedliwieni z wiary przez chrzest należą do Ciała Chrystusa, (...) jako bracia w Panu» (por. Unitatis redintegratio, 3). Każde spotkanie młodych katolików z młodymi chrześcijanami innych wyznań powinno prowadzić do coraz pełniejszego, wspólnego odkrywania bogactw ewangelicznego orędzia życia i miłości.

Pozdrawiam was wszystkich, przybyłych z najdalszych zakątków Stanów Zjednoczonych, z każdej diecezji tego rozległego kraju. Wśród was jest grupa, którą chciałbym wymienić ze szczególnym szacunkiem: przedstawiciele ludności indiańskiej. Dziękuję wam za to, że przynieśliście na Światowy Dzień Młodzieży bogactwo i kolory waszego szczególnego dziedzictwa. Niech Chrystus będzie naprawdę Drogą, Prawdą i Życiem waszych ludów!

Ogromna większość z was przybyła ze Stanów Zjednoczonych. Wielu jest także z dwóch pozostałych krajów Ameryki Północnej - z Kanady i Meksyku.

Niektórzy z was pochodzą z Wysp Karaibskich, z Bahamów, Haiti, Kuby, Puerto Rico, Republiki Dominikańskiej, Wysp Dziewiczych. Inni przybyli z Ameryki Środkowej, zwłaszcza z Gwatemali, Hondurasu, Kostaryki, Nikaragui, Panamy, Salwadoru; a także ze wszystkich krajów Ameryki Południowej: z Argentyny, Boliwii, Brazylii, Chile, Ekwadoru, Kolumbii, Paragwaju, Peru, Urugwaju, Wenezueli.

Wielu jest wśród was mieszkańców krajów Afryki: Algierii, Angoli, Beninu, Burundi, Egiptu, Etiopii, Gambii, Ghany, Kamerunu, Kenii, Madagaskaru, Malawi, Mali, Mauritiusa, Mozambiku, Nigerii, Republiki Południowej Afryki, Ruandy, Senegalu, Sierra Leone, Sudanu, Suazi, Tanzanii, Ugandy, Wysp Zielonego Przylądka, Zairu, Zambii i Zimbabwe.

Z krajów Azji: Bangladeszu, Chin, Filipin, Hongkongu, Indii, Indonezji, Japonii, Kazachstanu, Korei, Macau, Malezji, Mjanmaru, Pakistanu, Singapuru, Tajwanu, Tajlandii i Wietnamu.

Przybyli również młodzi ludzie z Oceanii i wysp Pacyfiku: z Australii, Guam, Nowej Zelandii, Wysp Salomona, Samoa Zachodniego.

A także z Bliskiego Wschodu: z Izraela, Jordanii i Libanu.

Z Europy: z Albanii, Austrii, Belgii, Białorusi, Bułgarii, Chorwacji, Słowenii, Bośni i Hercegowiny, Czech, Słowacji, Danii, Anglii, Szkocji i Walii, Finlandii, Francji, Grecji, Hiszpanii, Holandii, Irlandii, Lichtensteinu, Litwy, Luksemburga, Malty, Niemiec, Norwegii, Polski, Portugalii, Rumunii, Rosji, Serbii-Czarnogóry, Szwecji, Szwajcarii, Ukrainy, Węgier i Włoch.

Jezus Chrystus, Pan dziejów i Światłość narodów, niech obdarzy swym pokojem każdego z was, przybyłych ze wschodu i zachodu, z północy i południa, i wszystkie ludy, które reprezentujecie. Niech Bóg błogosławi młodych zgromadzonych na Światowym Dniu Młodzieży.

Obok młodzieży pragnę pozdrowić także braci biskupów i kapłanów, którzy towarzyszą licznym grupom przybyłym z różnych krajów i sami też czują się młodzi; przybyli tu z młodzieżą, aby odmłodnieć, aby poczuć się młodymi; odnosi się to też do Papieża.

2. Chciałbym teraz powitać niektóre z obecnych tu grup.

Pozdrawiam serdecznie młodzież przybyłą z Polski wraz ze swymi duszpasterzami, a także polonijną z Ameryki i z innych krajów.

Po niezapomnianych przeżyciach Światowego Spotkania Młodych w sanktuarium jasnogórskim w Częstochowie w r. 1991, którego gospodarzem była młodzież polska, znajdujemy się dzisiaj w Denver, w Stanach Zjednoczonych. Jest to kolejny etap pielgrzymki młodych szlakiem nowej ewangelizacji.

Młodzi rodacy, niech świadectwo wiary tysięcy chłopców i dziewcząt przybyłych tu z całego świata pomoże wam odkryć na nowo Chrystusa jako źródło życia. On - ukrzyżowany i zmartwychwstały - jest Drogą, Prawdą i Życiem (por. J 14, 6). On jest Drogą do pełni życia.

3. Przybyliśmy do Denver jako pielgrzymi. Podążamy tą samą drogą, którą szły miliony młodych ludzi podczas poprzednich Światowych Dni Młodzieży, zmierzając do Rzymu, Buenos Aires, Santiago de Compostela i Częstochowy.

Pielgrzymi wyruszają w drogę do jakiegoś celu. W naszym przypadku nie jest to miejsce czy sanktuarium, któremu chcielibyśmy oddać cześć. Nasza pielgrzymka prowadzi do nowoczesnego miasta, jej symbolicznym celem jest "metropolia": miejsce, które u schyłku XX w. kształtuje styl życia i historię wielkiej części ludzkiej rodziny. Nowoczesne miasto Denver osadzone jest w pięknej naturalnej scenerii Gór Skalistych, jakby po to, aby ukazać więź między tym dziełem ludzkich rąk a dziełem Stwórcy. Szukamy zatem odblasku Boga nie tylko w pięknie natury, ale także w osiągnięciach ludzkości i w każdym człowieku. Podczas tej pielgrzymki kierują naszymi krokami słowa Jezusa Chrystusa: «Przyszedłem, aby mieli życie i mieli je w obfitości» (por. J 10, 10).

Podczas tego pierwszego spotkania z wami pragnę was zachęcić do wejścia w głąb własnych serc, abyście przeżyli następne dni jako prawdziwe spotkanie z Jezusem Chrystusem.

Oczywiście, jesteśmy tu po to, by słuchać się nawzajem: ja was, a wy Papieża. Nade wszystko jednak jesteśmy w Denver po to, aby słuchać jedynego prawdziwego Słowa Życia - odwiecznego Słowa, które było na początku u Boga; przez które wszystko się stało, a bez którego nic się nie stało, co się stało (por. J 1, 2-3).

Młodzieży Ameryki i całego świata, słuchaj, co mówi do ciebie Chrystus Odkupiciel! «Wszystkim tym (...), którzy je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego» (J 1,12). Światowy Dzień Młodzieży jest dla was wyzwaniem, byście sobie w pełni uświadomili, kim jesteście jako umiłowane dzieci Boże.

4. Podczas waszej pielgrzymki do Denver, na kolejnych etapach wędrówki będziecie rozważać Chrystusową obietnicę życia w obfitości.

W kościele św. Elżbiety Krzyż Roku Świętego przypomni wam, gdzie macie szukać prawdziwego życia, które daje Chrystus. Jezus mówi: «Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien» (Mt 10, 38). Mówi to wam nie dlatego, że nie dość was miłuje, ale dlatego że prowadzi was do odkrycia prawdziwego życia i miłości. Życie, które daje Jezus i którego można doświadczyć tylko przez miłość, jest oddaniem samego siebie; taka miłość zawsze wiąże się z jakąś formą ofiary: «Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity» (J 12, 24). Oto czego uczy nas Krzyż.

W kościele Ducha Świętego wasza pielgrzymka doprowadzi was przed oblicze Chrystusa obecnego w świętej Eucharystii. Modląc się przed wystawionym Najświętszym Sakramentem, będziecie mogli otworzyć przed Nim swoje serca, powinniście jednak przede wszystkim słuchać tego, co On chce powiedzieć każdemu z was. Słowa, które Chrystus najczęściej kieruje do młodych, brzmią: «nie bójcie się» (Mt 10, 31) 1 «przyjdź i chodź za Mną!» (Mt 19, 21). Kto wie, czego zażąda Chrystus od was, młodzi Amerykanie, młodzieży Europy, Afryki, Azji i Oceanii?

W katedrze Niepokalanego Poczęcia szlak pielgrzymki zawiedzie was przed ikonę Matki Bożej Nowego Adwentu. Maryja, Matka Odkupiciela, była pierwszym i najlepszym uczniem swego Syna. Będzie towarzyszyła wszystkim etapom naszej pielgrzymki. Jest najlepszą przewodniczką, jaką możemy mieć, ponieważ prowadzi nas do Chrystusa, mówiąc: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie» (J 2, 5).

5. Dzień jutrzejszy, piątek, ma być dniem solidarności i pokuty. By dać wyraz naszej miłości do mniej uprzywilejowanych braci i sióstr, jesteśmy wszyscy proszeni o odmówienie sobie czegoś podczas jutrzejszego południowego posiłku i przekazanie zaoszczędzonych w ten sposób pieniędzy na potrzeby szpitala św. Józefa w Kitovu w Ugandzie, gdzie przebywa wielu chorych na AIDS, otoczonych wielką miłością i troską. Ów region Afryki został bardzo boleśnie dotknięty przez tę straszliwą chorobę, wskutek czego tysiące dzieci zostało sierotami. Nasz gest ma być małym znakiem miłości, wezwaniem skierowanym do społeczeństwa, by nie zaniedbywać cierpiących, zwłaszcza wówczas, gdy ulgę w cierpieniu, które Jezus bierze na siebie (por. Mt 25, 36), może przynieść tylko serdeczna, bliska i troskliwa obecność innych.

Każdego z was Jezus wezwał do Denver w określonym celu: musicie przeżyć te dni w taki sposób, aby w momencie powrotu do domu każdy z was wyraźniej sobie uświadamiał, czego oczekuje od was Chrystus. Każdy musi zdobyć się na odwagę, by iść i głosić Dobrą Nowinę wśród ludzi żyjących w ostatnich latach XX w., zwłaszcza wśród ludzi młodych, waszych rówieśników, którzy poprowadzą Kościół i społeczeństwo w następne stulecie.

A czego żąda Chrystus od was, młodzieży Ameryki Łacińskiej? Szuka współpracowników w dziele nowej ewangelizacji. Szuka misjonarzy i misjonarek, którzy poniosą Jego słowo do wszystkich narodów waszego Kontynentu Nadziei. Szuka budowniczych nowego społeczeństwa, bardziej sprawiedliwego i braterskiego, bardziej otwartego na «maluczkich» i potrzebujących. Chrystus potrzebuje każdego i każdej z was.

6. Panie Jezu Chryste!

Ześlij swego Ducha Świętego na młodych ludzi, którzy wyruszają, aby szukać Cię w sercu nowoczesnej metropolii, zwłaszcza podczas katechez zaplanowanych na najbliższe dni.

Bądź z nami wszystkimi w wielkim zgromadzeniu pielgrzymów wędrujących po ścieżkach życia, gdy w wigilię Wniebowzięcia Matki Bożej i podczas Mszy św. w dniu tej uroczystości młodzież Stanów Zjednoczonych, Ameryki i świata będzie głosić i świętować wiarę w Ciebie, który sam tylko masz słowa zdolne otworzyć głębię tajemnicy prawdziwego Życia.

O Maryjo, Matko Boża Nowego Adwentu, która zachowywałaś wszystkie te sprawy, rozważając je w swoim sercu (por. Łk 2, 19), naucz tych młodych ludzi być dobrymi słuchaczami Twojego Syna, Słowa Życia.

Módl się za nich, aby żadne bariery nie przeszkodziły im w odkryciu nowego Życia, które przyniósł na świat Twój Syn.

Panno, Córo Syjonu, prowadź zawsze nasze kroki po ścieżce wiodącej ku Życiu!

Młodzi zgromadzeni na VIII Światowym Dniu Młodzieży, podejmijcie wyzwanie, które stawia przed wami Denver:

- podążajcie za «pielgrzymującym» krzyżem;

- idźcie na poszukiwanie Boga, gdyż możecie Go znaleźć także w sercu nowoczesnego miasta;

- odkrywajcie Go w młodych ludziach pełnych nadziei i szlachetnych ideałów;

- pozwólcie, by ogarnęło was tchnienie Ducha Świętego, obecnego w różnych rasach i kulturach;

- trwajcie zjednoczeni w wyznawaniu Chrystusa jako Drogi, Prawdy i Życia każdego człowieka (por. «Anioł Pański», 5 kwietnia 1993 r.)

Drodzy młodzi przyjaciele, w imię Jezusa Chrystusa pozdrawiam wszystkich i każdego z was, wszystkie grupy językowe i wszystkich razem. Jesteście tutaj Kościołem powszechnym, a ja modlę się, aby Jezus był z wami i pobłogosławił ten Światowy Dzień Młodzieży, każdego z was i wszystkich razem. Moje przemówienie było długie, zbyt długie, ale już skończyłem; z wielką radością czekam na nasze następne spotkanie.
Do zobaczenia.