Orędzie Urbi et Orbi na Boże Narodzenie w 2004 r.

2. Przy szopce, w której leżysz bezbronny,

niech ustanie wszelka przemoc,

która szerzy się, powodując nieopisane cierpienia;

niech wygasną liczne zarzewia napięć,

grożące wybuchem otwartych konfliktów;

niech pogłębi się pragnienie poszukiwania

pokojowych rozwiązań,

w poszanowaniu uprawnionych dążeń ludzi i narodów.

3. O Dziecię betlejemskie, Proroku pokoju,

umacniaj próby dialogu i pojednania,

wspieraj działania na rzecz pokoju,

które są obecnie podejmowane,

nieśmiało, ale z nadzieją

na spokojniejszą teraźniejszość i przyszłość

wielu naszych braci i sióstr na świecie.

Myślę o Afryce, o tragedii w Darfurze w Sudanie,

o Wybrzeżu Kości Słoniowej i regionie Wielkich Jezior.

Z żywym niepokojem śledzę wydarzenia w Iraku.

Jakże nie patrzeć z obawą,

ale również niegasnącą nadzieją

w kierunku Ziemi, której jesteś Synem?

4. Wszędzie potrzeba pokoju!

Ty, który jesteś Księciem prawdziwego pokoju,

pomóż nam zrozumieć,

że jedyną drogą do jego budowania

jest zdecydowane odrzucenie zła

i odważne szukanie zawsze tylko dobra.

Ludzie dobrej woli, każdego ludu na ziemi,

pójdźcie z ufnością do żłóbka Zbawiciela!

«Nie odbiera ludzkiej władzy

Ten, który daje królowanie w niebie»

(por. Hymn liturgiczny).

Przybądźcie, aby spotkać Tego,

który przychodzi, aby nam wskazać

drogi prawdy, pokoju i miłości.

Po polsku Ojciec Święty powiedział:

«Chrystus nam się narodził, uwielbiajmy wcielone Słowo» (Antyfona brew.).

W dzień Bożego Narodzenia obejmuję myślą wszystkich rodaków i życzę, aby światło Chrystusa rozświetlało wszelkie mroki codzienności, a wiara w Jego miłość była dla wszystkich źródłem radości, pokoju i szczęścia. Wesołych Świąt!