Informations
Archive description
Content of the document
1. «Niech wszystkie narody poznają Cię, Panie!» Te słowa dzisiejszej liturgii są skierowane przede wszystkim do was, przedstawicieli wszystkich narodów, uczestniczących w Światowym Dniu Młodzieży w Paryżu. Wasza obecność świadczy o wypełnieniu Chrystusowej misji, którą apostołowie otrzymali po zmartwychwstaniu: «Idźcie (...) i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego» (Mt 28, 19). Wy jesteście tutaj przedstawicielami narodów, które już usłyszały i przyjęły Ewangelię, które pozwoliły, by Ewangelia przeniknęła i przemieniła ich kultury.
Jesteście tutaj nie tylko jako ci, którzy otrzymali wiarę i chrzest, ale równocześnie jako ci, którzy pragną tę wiarę przekazywać innym. Wiele jest serc, które czekają na Ewangelię! Zawołanie dzisiejszej liturgii może stać się na waszych ustach szczególnie wymowne: «Niech wszystkie narody poznają Cię, Panie».
2. Światowy Dzień Młodzieży ma z pewnością wymiar misyjny. Odzwierciedla się to i w dzisiejszej liturgii. Pierwsze czytanie z Księgi Izajasza głosi: «O jak są pełne wdzięku na górach nogi zwiastuna radosnej nowiny, który ogłasza pokój, zwiastuje szczęści, który obwieszcza zbawienie, który mówi do Syjonu: ‘Twój Bóg zaczął królować’» (Iz 52, 7). Prorok z pewnością ma na myśli oczekiwanego wówczas Mesjasza. Będzie nim Chrystus, Mesjasz, zwiastun Dobrej Nowiny. Jednakże tę Dobrą Nowinę przekaże również apostołom. Przez uczestnictwo w Jego misji prorockiej, kapłańskiej i królewskiej apostołowie – a w ślad za nimi cały Lud Boży Nowego Przymierza – stali się zwiastunami Dobrej Nowiny na całym świecie. I do nich więc odnoszą się słowa Izajasza: «O jak są pełne wdzięku na górach nogi zwiastuna dobrej nowiny»...
Te słowa odnoszą się do was – do zgromadzonych tu uczestników Światowego Dnia Młodzieży ze wszystkich narodów pod słońcem. Wasze spotkanie jest jakby nową Pięćdziesiątnicą. Trzeba, ażeby nią było! Trzeba, ażebyśmy tak jak apostołowie w wieczerniku usłyszeli – chociaż w sposób pozazmysłowy – szum gwałtownego wiatru, żeby ukazały się nad głowami wszystkich tu zgromadzonych płomienie światła Ducha Świętego i żeby wszyscy zaczęli ogłaszać różnymi językami wielkie dzieła Boże (por. Dz 2, 1-4). Wówczas staniecie się świadkami Dobrej Nowiny na trzecie tysiąclecie.
3. Czytanie z Ewangelii św. Mateusza przypomina nam przypowieść o siewcy. Znamy ją, ale słowa Ewangelii można czytać wciąż od nowa i zawsze znajdować w nich nowe światło. A więc siewca wyszedł siać. A gdy siał, niektóre ziarna padły na drogę, inne na miejsca skaliste, inne pomiędzy ciernie, inne w końcu padły na ziemie żyzną. I tylko te wydały plon (por. Mt 13, 3-8).
Chrystus nie tylko opowiedział przypowieść, ale także ją wytłumaczył. Posłuchajmy więc i my tłumaczenia przypowieści o siewcy. Ziarno posiane na drodze oznacza tych, którzy słuchają słów o królestwie Bożym, ale nie rozumieją ich, dlatego przychodzi Zły i porywa to, co zostało zasiane w ich sercach (por. Mt 13, 19). Tą drogą bowiem niejednokrotnie chodzi Zły, którego zadaniem jest nie dopuścić do tego, ażeby ziarno posiane przyjmowało się w sercach ludzkich. To pierwsza analogia. Druga dotyczy ziarna, które padło na grunt skalisty. Ten grunt oznacza ludzi, którzy słuchają słowa i natychmiast z radością je przyjmują, ale nie mają w sobie korzenia, są niestali. Gdy przyjdzie ucisk i prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamują (por. Mt 13, 20-21). Jakaż psychologia w tym Chrystusowym porównaniu! Jak dobrze znamy z własnego i cudzego doświadczenia tych właśnie ludzi niestałych, którym brakuje korzenia, aby słowo mogło się przyjąć i rozrosnąć! Trzecia analogia mówi o ziarnie posianym między ciernie. Chrystus tłumaczy, że ma tu na myśli tych ludzi, którzy słuchają słowa, ale troski doczesne i ułuda bogactwa zagłuszają je, tak że pozostaje bezowocne (por. Mt 13, 22).
Wreszcie ziarno, które pada na ziemię żyzną, oznacza tych, którzy słuchają słowa i rozumieją je, i to słowo wydaje w nich plon (por. Mt 13, 23). Cała ta wspaniała przypowieść przemawia do nas tak samo, jak przemawiała do słuchaczy Jezusa przed dwoma tysiącami lat. Obyśmy w czasie tego Światowego Dnia Młodzieży okazali się ziemią urodzajną, która przyjmuje ziarno Ewangelii i wydaje plon!
4. Świadomi słabości ludzkiej duszy, która lęka się przyjąć słowo Boże, zwracamy się z gorącym wołaniem do Ducha Świętego:
Veni, Creator Spiritus,
Mentes tuorum visita,
Imple superna gratia,
Quae tu creasti pectora
«O Stworzycielu, Duchu, przyjdź,
Nawiedź dusz wiernych Tobie krąg,
Niebieską łaskę zesłać racz
Sercom, co dziełem są Twych rąk»
Przynosimy w tej modlitwie nasze serca, otwieramy je, prosimy, ażeby Duch Święty napełnił je światłem i życiem.
Duchu Boży, przygotuj nas na przyjęcie Ciebie. Spraw, by wzrastała w nas wiara w Słowo, które zbawia. Bądź żywym źródłem nadziei, która w nas kiełkuje. Bądź w nas tchnieniem miłości, która nas przemienia, i płomieniem miłosierdzia, które każe nam ofiarować samych siebie przez służbę braciom.
Ty, którego zesłał nam Ojciec, naucz nas wszystkiego i pozwól nam pojąć bogactwo słowa Chrystusa. Umocnij w nas wewnętrznego człowieka, uwolnij nas od lęku i napełnij ufnością, abyśmy mogli wielbić Twoją chwałę.
Bądź światłem, które napełnia serca ludzi i daje im odwagę, aby Cię nieustannie szukali. Ty, Duchu prawdy, wprowadź nas w pełnię Prawdy, abyśmy umieli głosić z przekonaniem tajemnicę Boga żywego, który działa w naszych dziejach. Oświeć nas, byśmy zrozumieli ostateczny sens tych dziejów.
Oddal od nas wszelkie niewierności, które oddzielają nas od Ciebie, uwolnij nas od nienawiści i podziałów, pozwól wzrastać w nas duchowi braterstwa i jedności, abyśmy umieli budować ludzką społeczność w pokoju i solidarności, które otrzymujemy od Boga.
Pozwól nam odkryć, że miłość jest najgłębszą istotą życia Bożego i że jesteśmy powołani do udziału w nim. Naucz nas miłować się nawzajem, jak Ojciec nas umiłował, dając nam swojego Syna (por. J 3, 16).
Niech wszystkie ludy znają Ciebie – Boga, Ojca wszystkich ludzi, którego objawił nam Twój Syn Jezus i który zesłałeś nam swego Ducha, aby nam udzielić owoców Odkupienia!
5. Witam dziś serdecznie kierownictwo Papieskiej Rady ds. Świeckich, organizatorów Międzynarodowego Forum Młodzieży, które zgromadziło was tutaj na wspólnej refleksji i modlitwie. Dziękuję wszystkim, którzy zapewnili pomyślny przebieg tego spotkania, zwłaszcza władzom Politechniki za życzliwe przyjęcie i wszelką okazaną pomoc.
Drodzy przyjaciele, wczoraj w paryskiej katedrze Notre-Dame dokonałem beatyfikacji Fryderyka Ozanama, człowieka świeckiego, młodego tak jak wy; celowo wspominam o tym tutaj, w kościele Saint-Étienne du Mont, bo tu właśnie rozpoczął on wraz z innymi młodymi ludźmi swoją działalność wśród ubogich mieszkańców dzielnicy. Oświecony przez Ducha Chrystusa i wierny codziennej praktyce rozważania Jego słowa, bł. Fryderyk ukazuje wam ideał świętości dla dzisiejszej epoki – ideał daru z siebie w służbie najuboższym członkom społeczeństwa. Chciałbym, aby jako trwały owoc XII Światowego Dnia Młodzieży pozostał on dla was, młodych chrześcijan, przyjacielem i wzorem chrześcijańskiego świadectwa!
6. W ciągu bardzo intensywnych dni, które przeżyliście, wy także wyszliście na spotkanie Chrystusa, przyjęliście Jego słowo w swoim wnętrzu, aby mogło zakiełkować i przyniosło owoce. Doświadczając w ten niezwykły sposób powszechności Kościoła i wspólnego dziedzictwa wszystkich uczniów Chrystusa, dziękowaliście za wielkie dzieła, jakich Bóg dokonał w sercu ludzkości. Poznawaliście też cierpienia, lęki, nadzieje i potrzeby współczesnych ludzi.
Dzisiaj Duch Święty posyła was niczym «list Chrystusa», abyście głosili w swoich krajach dzieła Boże i byli płomiennymi świadkami Ewangelii Chrystusa wśród ludzi dobrej woli aż po krańce ziemi. Powierzona wam misja wymaga, abyście przez całe życie poświęcali należny czas na formację duchową i doktrynalną, a dzięki temu pogłębiali wiarę i sami z kolei stawali się formatorami.
Odpowiecie w ten sposób na wezwanie «do stałego wzrastania, dojrzewania i przynoszenia obfitszego owocu» (Chistifideles laici, 57).
