Homilia podczas mszy św. Niedzieli Palmowej w 1992 r.

3. Poprzez wydarzenie Niedzieli Palmowej otwiera się perspektywa bli­skich już wydarzeń, w których ta pełna prawda o Chrystusie-Mesjaszu znajdzie swe wypełnienie.
Ten, który «istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, (...) uniżył samego siebie stawszy się posłusznym aż do śmierci - i to śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię (...) Jezus Chrystus jest PANEM - ku chwale Boga Ojca» (Flp 2, 6-9. 11).

4. Taka jest prawda Boża zawarta w wydarzeniach tego Wielkiego pas­chalnego Tygodnia. Wydarzenia są ludzkie. Należą do dziejów człowieka. Człowiek ten jednak «prawdziwie (...) był Synem Bożym» (Mt 27, 54). Wyda­rzenia ludzkie odsłaniają niezgłębioną tajemnicę Boga. Jest to tajemnica Miłości, która zbawia.
Kiedy Chrystus po zmartwychwstaniu powie do apostołów: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię» (Mk 16, 15) - wówczas poleci im głosić tę właśnie tajemnicę, która swą pełnię osiągnęła w wydarzeniach jerozolimskiej Paschy.

5. Te same słowa Odkupiciela świa­ta są dzisiaj skierowane do wszystkich młodych w Rzymie i w całym Kościele. Stają się one myślą przewodnią tegorocznego Dnia Młodzieży.
Trzeba, ażeby zbawcza prawda Ewangelii została przez was podjęta, tak jak kiedyś była podjęta przez synów i córki Świętego Miasta prawda o Synu Dawida, który przychodzi w imię Pańskie. Trzeba, abyście dzisiaj podjęli tę zbawczą prawdę o Chrystusie ukrzyżowanym i zmartwychwstałym, a żyjąc nią głęboko, trafiali do serca współczes­nego świata: «Będę głosił imię Twoje swym braciom».
Tak. Twoje imię!
W żadnym innym pod niebem imie­niu nie ma zbawienia (por. Dz 4,12).