Informacje
Zbiór: Centrum Myśli Jana Pawła II
Dostępne języki: PL
Opis archiwalny
Prawa autorskie
Notatki
Opis archiwalny
Identyfikacja:
Sygnatura obiektu: 419/I/3/9
Tytuł: Sprawczość (kliknij i odsłuchaj)
Data: 2025-01-28
Rozmiar i nośnik: 42,9 MB; MP4
Twórca: Centrum Myśli Jana Pawła II
Repozytorium: Centrum Myśli Jana Pawła II
Zawartość: To zrozumiałe, że chcemy żyć w warunkach, które w pewien sposób sami współtworzymy. Ten wpływ jest tym większy, im znaczniejszą rolę odgrywamy w określonym środowisku. Największy wpływ mamy na swoich bliskich – rodzinę, przyjaciół – a bardziej ograniczony na inne osoby. Na wiele rzeczy nie mamy żadnego wpływu.
Warto skupić się na obszarze, w którym możemy zdziałać najwięcej, czyli na własnej sprawczości. Jest ona swego rodzaju bramą do sprawczości zewnętrznej, dzięki której zmieniamy otaczające nas warunki. Własną sprawczość budujemy przez świadome i wolne wybory, które potwierdzają nas jako osobę. Im więcej takich wyborów dokonujemy, tym dojrzalszą osobą się stajemy.
Ci, którym Karol Wojtyła pomagał w życiowych decyzjach, wspominają, że rzadko słyszeli od niego szczegółowe wskazówki. Starał się raczej uważnie słuchać i naświetlać problem z różnych stron. Jeden z przyjaciół wspominał list – „osiemnaście stron maczkiem” – w którym Karol Wojtyła przedstawiał mu możliwe w jego sytuacji wybory i ich ewentualne konsekwencje. Konkluzją były słowa „wybieraj, masz wolną wolę”.
Na tym zasadza się personalizm Karola Wojtyły – koncepcja, wedle której osoba jest wolną, decydującą o sobie indywidualnością, która spełnia się przez działanie. Działanie to powinno być kierowane dobrem. Osoba, dla której sprawczość jest ważna, będzie starała się uważnie i mądrze działać, nie ulegając zewnętrznym wpływom.
Taka osoba jest wewnątrzsterowna, niezależna od opinii innych – o tym, co najważniejsze, decyduje sama. Jest to zarazem ciężar spoczywający na nas. Nie możemy zrzucić odpowiedzialności za swoje decyzje na innych. Przyjęcie takiej odpowiedzialności to oznaka dojrzałości.
Trud budowania własnej sprawczości ma charakter wewnętrzny i często pozostaje niewidoczny dla innych. Z tego powodu jest to proces wymagający – zmagamy się w nim sami ze sobą. Czasami sprawczość mylimy z chęcią decydowania, kierowania czy wręcz dominowania. Nic bardziej mylnego. Sprawczość należy rozwijać poprzez własne działania, a nie poprzez próbę podporządkowania innych swojej woli.
Każdy, kto ma rozwiniętą i ugruntowaną sprawczość, może pociągnąć innych swoim przykładem i postawą, może być katalizatorem zmian, ale zawsze z poszanowaniem cudzej wolności.
AUTOR TEKSTU: Bartosz Wieczorek
LEKTOR:
Łukasz Wacławek
Hasła ogólne:
Indeks osobowy:
Zgłoś uwagi
Projekt zrealizowany przez: 
Projekt współfinansowany przez: 
Patronat: 
Partnerzy: 
