Informacje
Opis archiwalny
Treść dokumentu
1. „Ofiary ani daru nie chciałeś, / aleś Mi utworzył ciało; / całopalenia i ofiary za grzech /nie podobały się Tobie. / Wtedy rzekłem: Oto idę - /...abym spełniał wolę Twoją, Boże” (Hbr 10,5-7; por. Ps 40 [39] ,7-9).
Przed tygodniem otwarta została święta brama Roku Odkupienia, w uroczystość Zwiastowania. Początek bowiem Odkupienia jest w samym Wcieleniu: „aleś Mi utworzył ciało”.
Dziś otwieramy świętą bramę Roku Odkupienia w Krzyżu Chrystusa.
Witaj, drzewo Krzyża, na którym Odkupienie świata znalazło swój zbawczy ciężar („na którym zbawienie świata zawisło!”).
Na Krzyżu Syn wypełnił Wolę Ojca i zamknął mowę swego życia słowem .”Wykonało się!” (J 19,30).
2. My wszyscy, którzy wchodzimy w świętą bramę nadzwyczajnego Jubileuszu, wołamy; Chryste, przemawiaj do nas mową Twojego Krzyża!
Przemawiaj zawsze – a zwłaszcza przemawiaj w tym Roku!
Mów przez Twoje ukrzyżowane Ciało, jak nieskończona jest cena dusz naszych: „cóż pomoże człowiekowi, choćby cały świat pozyskał, a na duszy swojej szkodę poniósł” (por. Mt 16,26). A jakąż odpłatę może jeszcze dać człowiek za duszę swoją, skoro została już dana odpłata Twej męki i śmierci, cena Twojego Krzyża?
Niech nas więc świat nie zaślepia! Nawracajmy się i czyńmy pokutę!
Oto wołanie, które rozbrzmiewa od samego początku Ewangelii. Twój Krzyż powtarza je ludzkości najpotężniejszą mową.
O Roku Święty! Spraw, by w duszach współczesnych ludzi odzyskała swą zbawczą moc mowa Chrystusowego Krzyża!
3. Ojcze Niebieski! Ty, któryś w Krzyżu Chrystusa pojednał ze sobą świat i człowieka! Stajemy przed Tobą, bez naszych zasług, bez tego dobra, jakiego masz prawo oczekiwać po swych przybranych dzieciach.
Ale przynosimy Ci jeszcze raz Krzyż Twojego Syna.
I jeszcze raz pragniemy, ażeby moc Odkupienia promieniowała zeń na Rok nadzwyczajnego Jubileuszu.
Niech za Jego sprawą raz jeszcze przesili się dobro i zło, które jest w człowieku i świecie! Niech jeszcze raz Dobro okaże się mocniejsze od Zła.
Niech człowiek nie ginie pod ciężarem grzechów, które się mnożą. „Odpuść, bo niewiedzą, co czynią” (por. Łk 23,34). Niech ciężar Krzyża przeważy!
4. Matko, która stałaś na Kalwarii u stóp Krzyża! I wy wszyscy, synowie Boży, którzy dawniej dopełnialiście i dzisiaj dopełniacie w swoim ciele tego, czego nie stało cierpieniom Chrystusa (por. Kol 1,24), bądźcie z nami! Wy, którzy jesteście chorzy, cierpiący, opuszczeni, wy, którzy jesteście prześladowani i jesteście świadkami Chrystusowej wiary, którzy w każdym kraju i w każdej ziemi ofiarowujecie swoją mękę w łączności z męką Jezusa! Wstawiajcie się za nami! Zwiążcie się z Kościołem w tym Roku Odkupienia jakimś szczególnym przymierzem! Przeniknijcie nas tajemnicą świętych Obcowania – abyśmy w Krzyżu Chrystusa nie pozostawali samotni, ale umocnili się najświętszą wspólnotą, która w Bogu ma swój początek i swój kres.
5. Kończymy święty dzień Wielkiego Piątku 1983. Kłaniamy Ci się, Jezu Chryste, i błogosławimy Tobie! – że przez Krzyż i Mękę Twoją odkupiłeś świat. Święty Boże, Święty Mocny, święty a nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami!
