Rozważanie na zakończenie Drogi Krzyżowej "Duch Święty działający w tajemnicy krzyża"

2. Z encykliki o Duchu Świętym (Dominum et Vivificantem): „Słowa Listu do Hebrajczyków tłumaczą (...), w jaki sposób Chrystus «złożył Bogu samego siebie jako nieskazitelną ofiarę» – jak uczynił to «przez Ducha wiecznego». W ofierze Syna Człowieczego Duch Święty jest obecny i działa tak, jak działał przy Jego poczęciu i przyjściu na świat, w Jego życiu ukrytym i w Jego posłudze”¹. 

List do Hebrajczyków „ukazuje, jak człowieczeństwo poddane grzechowi w potomkach pierwszego Adama, stało się w Jezusie Chrystusie doskonale poddane Bogu iż Nim zjednoczone, a równocześnie pełne nieskończonego miłosierdzia względem ludzi”². 

Chrystus sam w swoim człowieczeństwie otworzył się bez reszty na to działanie Ducha Parakleta, które z cierpienia wyprowadza zbawczą miłość.

3 „Jezus Chrystus, Syn Boży – jako Człowiek – w żarliwej modlitwie swojej męki, pozwolił Duchowi Świętemu, który już przeniknął do samej głębi Jego własne człowieczeństwo, przekształcić je w doskonałą ofiarę poprzez akt swej śmierci jako żertwy miłości na Krzyżu. Tę ofiarę złożył sam (...). W swoim człowieczeństwie był godny stać się taką ofiarą, ponieważ sam jeden był «nieskalany». Równocześnie zaś złożył ją «przez Ducha wiecznego» (...), Duch Święty w szczególny sposób działał w tym absolutnym samooddaniu Syna Człowieczego, aby przemienić cierpienie w odkupieńczą miłość”³. 

„Przez analogię można powiedzieć, że Duch Święty jest «ogniem z nieba» działającym w głębi tajemnicy Krzyża. (...) zstępuje niejako w samo serce ofiary, która jest składana na Krzyżu. (...) spala tę ofiarę ogniem Miłości, która jednoczy Syna z Ojcem w trynitarnej komunii”'⁴.

4. Drodzy bracia i siostry, pielgrzymi Wielkiego Piątku i uczestnicy Drogi Krzyżowej w rzymskim Koloseum, wierni Rzymu i całego świata, obecni tutaj lub połączeni z nami za pośrednictwem radia i telewizji. Tutaj dobiega końca ten dzień śmierci Chrystusa, dzień, który w sposób szczególny uobecnia Odkupienie świata. Na Krzyżu została pokonana moc zła i w każdym człowieku, cierpiącym, prześladowanym, zmęczonym i zniechęconym odradza się nadzieja. Milczący i opuszczony. Ukrzyżowany w miłości dopełnia za nas zbawczą ofiarę. Z Jego krwi wypływa życie, w tajemnicy Męki triumfuje miłosierdzie Najwyższego.

Krzyżu naszego zbawienia, na którym wisi Pan świata! 

„Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa (...). W nim mamy odkupienie przez Jego krew – odpuszczenie występków” (Ef 1, 3.7). 

W okresie paschalnym po zmartwychwstaniu, Chrystus wchodzi do Wieczernika przez drzwi zamknięte, a ukazawszy Apostołom blizny swego ukrzyżowania, tchnie na nich i powie: „Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone” (J 20, 22-23). „Krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego złożył Bogu samego siebie jako nieskalaną ofiarę” (Hbr 9, 12), będzie w mocy Ducha Świętego oczyszczać sumienia nasze (...) aż do skończenia świata. 

Chwała Tobie, Słowo Boże! 

Chwała Tobie, Chrystusie ofiarowany za nas! 

Twoja miłość odkupiła świat i wciąż go zbawia! 

Amen!