Informacje
Zbiór: Centrum Myśli Jana Pawła II
Dostępne języki: PL
Opis archiwalny
Prawa autorskie
Notatki
Opis archiwalny
Identyfikacja:
Sygnatura obiektu: 419/I/3/7
Tytuł: Rodzina (kliknij i odsłuchaj)
Data: 2025-01-28
Rozmiar i nośnik: 42,2 MB; MP4
Twórca: Centrum Myśli Jana Pawła II
Repozytorium: Centrum Myśli Jana Pawła II
Zawartość: Radość i nadzieja - to dwa słowa, którymi można opisać rodzinę w ujęciu Karola Wojtyły. Temat rodziny nieustannie powracał w jego kazaniach, dziełach literackich, przemówieniach oraz działaniach. Dlaczego zajmowała go tak bardzo?
Rodzina to pierwszy poligon, na którym człowiek może i powinien uczyć się budowania relacji, szacunku, sprawiedliwości, solidarności i – co najważniejsze – kochania oraz bycia kochanym. To w rodzinie człowiek rozwija się jako jednostka, realizuje swój potencjał i jednocześnie uczy się, jak być obywatelem i dbać o dobro wspólne. To najważniejsze miejsce gdzie nabywa się cnót, które są niezbędne przy budowaniu prawego i solidarnego społeczeństwa.
Wojtyła był przekonany o ogromnej roli rodziców w kształtowaniu osobowości dziecka. Zawsze podkreślał wpływ, jaki na całe jego dorosłe życie miały matczyna miłość i czułość, ojcowskie nauki czy braterska więź. Słowo i przykład stawiał na pierwszym miejscu jako najskuteczniejszą formę wychowania. Choć stracił bliskich wcześnie, to sposób, w jaki rodzice i brat przeżywali radości, pokonywali codzienne trudności i powierzali się Bogu pozostawiło niezatarty ślad w świadomości przyszłego papieża.
Pomoc młodzieży na drodze do rodzicielstwa było dla Wojtyły duszpasterskim priorytetem. To on zorganizował pierwsze w Archidiecezji Krakowskiej nauki przedmałżeńskie. Młode małżeństwa otaczał troską, wspierając je nie tylko modlitwą, ale też towarzyszeniem na co dzień. Duszpasterstwo, którym się opiekował, członkowie nazywali Rodzinką.
Warto pamiętać, że choć to na rodzicach spoczywa największy ciężar, to każdy z nas wedle własnych możliwości jest odpowiedzialny za rodzinę. Dzieje się to poprzez miłość rodziców wobec dzieci i dzieci wobec rodziców, poprzez troskę o chorych i starszych, „poprzez wzajemną codzienną służbę; poprzez dzielenie się tym co dobre i tym co trudne.
Od nas samych zależy kształt naszej rodzinnej wspólnoty, a tym samym – choć trudno w to czasem uwierzyć – przyszłość świata. Dzisiaj otoczenie nie sprzyja rodzinie i raczej deprecjonuje się jej rolę. A przecież tęsknimy za wspólnotą w której liczy się zaufanie, wzajemna pomoc i szacunek; nie rządzi ten, kto ma najwięcej siły; najsłabsi dostają najwięcej uwagi i pomocy… Czyż nie taka właśnie jest dobra rodzina?
AUTOR TEKSTU: Marta Dzienkiewicz
LEKTOR:
Łukasz Wacławek
Hasła ogólne:
Indeks osobowy:
Zgłoś uwagi
Projekt zrealizowany przez: 
Projekt współfinansowany przez: 
Patronat: 
Partnerzy: 
