Informacje
Opis archiwalny
Treść dokumentu
Panie Prezydencie, Wielce Błogosławiony Patriarcho Stefanie, Wielki Szejku Mohammedzie Sayed Tantawi, drogi Ludu Egiptu!
As-salámu aláikum
— Pokój z wami!
1. Od wielu lat pragnąłem uczcić 2000-lecie narodzin Jezusa Chrystusa, składając wizytę i modląc się w miejscach szczególnie związanych z Bożą obecnością w historii. Szlak mojej jubileuszowej pielgrzymki sprowadza mnie dziś do Egiptu. Dziękuję panu, panie prezydencie, za to że mam możność przybyć tu i udać się do miejsc, gdzie Bóg objawił swoje imię Mojżeszowi i przekazał mu swoje Prawo, okazując przez to wielkie miłosierdzie i dobroć swojemu ludowi. Jestem też panu bardzo wdzięczny za słowa serdecznego powitania.
Wasz kraj stworzył cywilizację, która liczy pięć tysięcy lat i znana jest na całym świecie ze swych zabytków oraz z osiągnięć w dziedzinie matematyki i astronomii. W tym kraju spotykały się i przenikały różne kultury, dzięki czemu Egipt zasłynął mądrością i wiedzą.
2. W czasach chrześcijańskich miasto Aleksandria — gdzie Kościół został założony przez ewangelistę Marka, ucznia Piotra i Pawła — było ojczyzną słynnych pisarzy kościelnych, takich jak Klemens i Orygenes, oraz wielkich Ojców Kościoła, jak Atanazy i Cyryl. Sława św. Katarzyny z Aleksandrii jest żywa w chrześcijańskiej pobożności, a wiele kościołów we wszystkich częściach świata czci ją jako swoją patronkę. Za sprawą świętych Antoniego i Pachomiusza Egipt stał się miejscem narodzin monastycyzmu, który w istotnej mierze przyczynił się do zachowania duchowej i kulturowej tradycji Kościoła.
Islam przyniósł wspaniały rozkwit sztuki i nauki, które wywarły głęboki wpływ na świat arabski i na Afrykę. Mieszkańcy Egiptu przez stulecia realizowali ideał jedności narodowej. Różnice religijne nigdy nie stawały się barierami, ale źródłem wzajemnego wzbogacenia, służącego jednej społeczności narodowej. Dobrze pamiętam słowa Papieża Szenudy III: «Egipt nie jest ojczyzną, w której żyjemy, ale ojczyzną, która żyje w nas».
3. Jedność narodu i zgodne współistnienie to cenne wartości, które wszyscy obywatele powinni chronić, zaś przywódcy polityczni i religijni muszą nieustannie umacniać w duchu sprawiedliwości i poszanowania praw wszystkich.
Panie prezydencie, pańskie osobiste działania na rzecz pokoju w kraju i na całym Bliskim Wschodzie są powszechnie znane. Przyczynił się pan do postępu procesu pokojowego w tym regionie. Wszyscy ludzie rozumni doceniają wysiłki podjęte do tej pory i ufają, że dobra wola i sprawiedliwość zwyciężą, tak aby wszystkie narody tego wyjątkowego regionu świata mogły doczekać się uznania swoich praw i spełnienia swych słusznych oczekiwań.
Moja wizyta w klasztorze św. Katarzyny na górze Synaj będzie chwilą głębokiej modlitwy o pokój i zgodne współistnienie różnych religii. Wyrządzanie zła, szerzenie przemocy i rozniecanie konfliktów w imię religii to straszliwa sprzeczność i wielka obraza Boża. Jednakże dawna i współczesna historia dostarcza nam wielu przykładów takiego nadużywania religii. Musimy wszyscy zabiegać o to, aby coraz powszechniejsze stawało się dążenie do dialogu międzyreligijnego, które jest wielkim znakiem nadziei dla narodów świata.
As-salámu aláikum
— Pokój z wami!
Tymi słowami witam wszystkich. Taką modlitwę zanoszę za Egipt i cały jego lud.
Niech Najwyższy Bóg udzieli waszemu krajowi błogosławieństwa zgody, pokoju i pomyślności.
