Informacje
Opis archiwalny
Treść dokumentu
Młodzieży całego świata!
Biskup Rzymu wita was i chce wam powiedzieć, że wierzy w was i cieszy się z tego spotkania. Przybywacie z różnych krajów i z wszystkich kontynentów. Reprezentujecie młodzież nie tylko Francji i Europy, ale także Ameryki Północnej, Środkowej i Południowej, archipelagów i wysp na Oceanie Atlantyckim, młodzież licznych krajów Afryki i wysp Oceanu Indyjskiego, młodzież Azji, Australii, Dalekiego Wschodu i wszystkich mórz, które okalają kontynent azjatycki, młodzież Pacyfiku! Prawdziwie jest to Światowy Dzień Młodzieży! Wy jesteście nadzieją świata – wy, którzy pragniecie, by świat stawał się coraz piękniejszy, by opierał się na wartościach moralnych i duchowych, które dają wolność i prowadzą nasze kroki ku wieczności.
Światowy Dzień Młodzieży ma już swoistą historię, którą warto teraz przypomnieć. Po raz pierwszy odbył się w Rzymie w r. 1984. Następny obchodzony był w Buenos Aires w 1987 r. Potem spotkaliśmy się w Santiago de Compostela w Hiszpanii – 1989 r., a w 1991 r. w Polsce, w Częstochowie. Tamto spotkanie było naprawdę szczególne, ponieważ po raz pierwszy przybyli na nie młodzi ludzie z krajów dawnego Związku Radzieckiego – Rosjanie, Ukraińcy, Białorusini, Litwini, Łotysze, Estończycy, przedstawiciele Kazachstanu i pozostałych republik Azji Środkowej oraz chrześcijanie z Kaukazu. Światowy wymiar Dnia Młodzieży zarysował się wtedy w nowej pełni. W 1993 r. spotkaliśmy się w Denver w Stanach Zjednoczonych, a z kolei w 1995 r. w Manili na Filipinach, gdzie zgromadziła się największa liczba uczestników, czemu sprzyjała bliskość wielkich metropolii. Obecnie spotkanie odbywa się w Paryżu. Serdecznie dziękuję kard. Jeanowi-Marie Lustigerowi, bpowi Michelowi Dubostowi i organizatorom tego spotkania, zwłaszcza młodym z różnych diecezji Francji, którzy przygotowali się na przyjęcie swoich rówieśników. Dziękuję abpowi Louis-Marie Billé, przewodniczącemu Konferencji Episkopatu Francji, za powitanie, a biskupom francuskim za gościnność, jaką ich diecezje okazują przybyszom z całego świata. Słowa pozdrowienia kieruję do osobistości reprezentujących inne Kościoły chrześcijańskie i Wspólnoty kościelne, jak również do przedstawicieli wspólnot żydowskich i muzułmańskich; serdecznie im dziękuję, że zechcieli wziąć udział w tym świątecznym zgromadzeniu młodzieży katolickiej. Dziękuję młodym delegatom z Filipin i Francji, którzy wzywają was do utworzenia wielkiego łańcucha wiary, solidarności, przyjaźni i pokoju, łączącego kraje całego świata.
Jesteście naśladowcami tych młodych ludzi, którzy z gałązkami oliwnymi w dłoniach szli przed Chrystusem wjeżdżającym do Jerozolimy i wznosili okrzyki na Jego cześć. Dzisiaj wy, młodzi z wszystkich kontynentów, wyznajecie wiarę w Chrystusa, który jednoczy nas w radosnej wspólnocie dialogu i solidarności, i razem zmierzacie ku szczęściu, którym On nas obdarza. jako znak różnorodności waszych krajów i kultur wybraliście tęczę; wyrażacie w ten sposób wdzięczność za przymierza zawarte przez Boga ze stworzeniem aż do ostatecznego przymierza, przypieczętowanego krwią Zbawiciela.
Powitawszy przedstawicieli wszystkich krajów, zwracam się teraz z serdecznym pozdrowieniem do delegacji międzynarodowych ruchów, stowarzyszeń i wspólnot.
Następnie Ojciec Święty pozdrowił młodzież w języku angielskim, hiszpańskim włoskim, niemieckim, portugalskim, polskim, rosyjskim, rumuńskim, węgierskim, arabskim, filipińskim, suahili i chińskim. Do Polaków Jan Paweł II powiedział:
Pozdrawiam moich młodych Rodaków, którzy przybyli tu wraz ze swymi duszpasterzami z Polski, a także z innych krajów świata. Sercem obejmuję każdego i każdą z was. Wspominam nasze niedawne spotkanie na ojczystej ziemi i raduję się, że znowu dane jest nam być razem, tu w Paryżu. W Polsce wspólnie wyznawaliśmy wiarę w Jezusa Chrystusa – Tego, który jest «wczoraj i dziś, ten sam także na wieki» (Hbr 13, 8). „Dziś przychodzimy z młodymi całego świata do tego Chrystusa, aby – jak Jan i Andrzej – zapytać Go: «Nauczycielu – gdzie mieszkasz?» (J 1, 38), i jak oni wsłuchać się w odpowiedź: «Chodźcie, a zobaczycie» (J 1, 39). Pomiędzy tymi wydarzeniami jest jakaś wyjątkowa łączność, która niejako odzwierciedla cały centralny program życia chrześcijańskiego: spotkanie – pytanie – odpowiedź – powołanie.
W tych dniach szczególnie będę prosił Boga, aby mocą swego Ducha nieustannie budził w was pragnienie spotkania z Chrystusem; abyście mieli odwagę postawić Chrystusowi pytanie: "gdzie mieszkasz?"; żebyście usłyszeli Jego odpowiedź i nie wahali się iść za Nim tam, gdzie was poprowadzi.”
Niech Boże błogosławieństwo towarzyszy wam i wszystkim waszym rówieśnikom, którzy nie mogli tu przybyć. Szczęść Boże
Na zakończenie Papież powiedział po francusku:
Droga młodzieży, Chrystus jest naszą nadzieją, On jest naszą radością. W ciągu najbliższych dni starajcie się otworzyć serca i umysły na Chrystusa. Jesteście częścią Kościoła, który chce wam ukazać drogę zbawienia i drogę szczęścia. Wzywam was, byście pozwolili się prowadzić Chrystusowi i szli jedną drogą z Nim. W ciągu tego tygodnia życzę wam dni pełnych łaski i pokoju.
