Przemówienie podczas uroczystej inauguracji Roku Eucharystii

Pozdrawiam was wszystkich, zgromadzonych w Guadalajarze, aby uczestniczyć w zakończeniu Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego. Szczególnie pozdrawiam kard. Jozefa Tomko, mojego legata, kard. Juana Sandovala Ińigueza, arcybiskupa Guadalajary, kardynałów, arcybiskupów i biskupów oraz obecnych tam kapłanów z Meksyku i wielu innych krajów.

Pozdrawiam także wszystkich wiernych z Guadalajary, z Meksyku i z innych zakątków świata, złączonych z nami w adoracji tajemnicy eucharystycznej.

2. Telewizyjna łączność między Bazyliką św. Piotra, sercem chrześcijaństwa, i Guadalajarą, stolicą kongresu, jest jakby pomostem między kontynentami, nadającym naszemu modlitewnemu spotkaniu charakter duchowej Statio Orbis, w której jednoczą się wierni całego świata. Celem, do którego wszyscy zmierzają, jest sam Jezus, rzeczywiście obecny w Najświętszej Eucharystii w tajemnicy swej śmierci i zmartwychwstania. W niej łączą się niebo i ziemia oraz spotykają się różne narody i kultury. Chrystus jest «naszym pokojem, On, który obie części [ludzkości] uczynił jednością» (Ef 2, 14).

3. «Eucharystia światłem i życiem nowego tysiąclecia». Temat kongresu zachęca nas nie tylko do rozważania tajemnicy eucharystycznej jako takiej, ale również w odniesieniu do problemów naszych czasów.

Tajemnica światła! Światła potrzebuje serce człowieka obciążone przez grzech, niejednokrotnie zdezorientowane i znużone, nękane wszelkim cierpieniem. Światła potrzebuje świat w trudnym dążeniu do pokoju, który wydaje się odległy, na początku tysiąclecia wstrząsanego i upokarzanego przez przemoc, terroryzm i wojnę.

Eucharystia jest światłem! W nieustannie głoszonym słowie Bożym, w chlebie i winie przemienionym w Ciało i Krew Chrystusa jest właśnie On, zmartwychwstały Pan, otwierający umysły i serca oraz pozwalający się rozpoznać «przy łamaniu chleba» (por. Łk 24, 35). W tym biesiadnym znaku przeżywamy na nowo ofiarę Krzyża, doświadczamy nieskończonej miłości Boga i czujemy się wezwani, by nieść Chrystusowe światło pośród ludzi naszych czasów.

4. Tajemnica życia! Czy można pragnąć czegoś bardziej niż życia? A jednak ta powszechna ludzka tęsknota spychana jest w cień przez kulturę odmawiającą szacunku życiu we wszystkich jego stadiach, przez obojętność skazującą tak wielu ludzi na głód i zacofanie, przez badania naukowe, które niekiedy prowadzone są w służbie egoizmu silniejszego.

Drodzy bracia i siostry, potrzeby tylu naszych braci powinny pobudzić nas do odpowiedzialności. Nasze serca nie mogą być głuche na ich prośby o pomoc. I nie możemy również zapominać, że «nie samym chlebem żyje człowiek» (por. Mt 4, 4). Potrzebujemy «chleba żywego, który zstąpił z nieba» (por. J 6, 51). Tym chlebem jest Jezus. Żywić się nim oznacza przyjąć życie Boga (por. J 10, 10), otwierając się na logikę miłości i dzielenia się.

5. Chciałem, by ten rok był poświęcony w sposób szczególny Eucharystii. W rzeczywistości na co dzień, a zwłaszcza w niedzielę, będącą dniem zmartwychwstania Chrystusa, Kościół żyje tą tajemnicą. Jednakże w Roku Eucharystii wspólnota chrześcijańska wezwana jest do pogłębienia świadomości tej tajemnicy przez jej szczególnie staranne sprawowanie, długą i żarliwą adorację oraz większe i braterskie zaangażowanie w służbę najbardziej potrzebującym. Eucharystia jest źródłem i epifanią komunii. Jest początkiem i programem misji (por. Mane nobiscum Domine, rozdz. III i IV).

Wspólnota chrześcijańska powinna żyć tą tajemnicą naśladując Maryję, «Niewiastę Eucharystii» (Ecclesia de Eucharistia, rozdz. VI). Umocniona «chlebem życia wiecznego», powinna uobecniać światło i życie, być zaczynem ewangelizacji i solidarności.

6. Mane nobiscum, Domine! Podobnie jak dwaj uczniowie z Ewangelii, prosimy Cię, Panie Jezu: zostań z nami.

Ty, Boży Wędrowcu, który znasz nasze drogi i nasze serca, nie dozwól, byśmy pozostali więźniami wieczornych cieni.

Wspieraj nas, gdy jesteśmy strudzeni, przebacz nasze grzechy, kieruj naszymi krokami na drogach dobra.

Błogosław dzieciom, młodzieży, starszym, rodzinom, a zwłaszcza chorym. Błogosław kapłanom oraz osobom konsekrowanym. Błogosław całej ludzkości.

W Eucharystii jesteś «lekarstwem na nieśmiertelność»: obdarz nas pragnieniem pełni życia, które nam pomoże iść po tej ziemi jako ufni i radośni pielgrzymi, wpatrzeni zawsze w cel życia bez końca.

Zostań z nami, Panie! Zostań z nami! Amen.

Na zakończenie Ojciec Święty powiedział:

Z radością ogłaszam teraz, że następny Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny odbędzie się w mieście Quebecu w 2008 r.

Niech ta perspektywa zachęca wiernych do bardziej wielkodusznego i głębokiego przeżywania obecnego Roku Eucharystii!