Z wielką przyjemnością odwiedzam cię w twojej rezydencji, wspominając z radością nasze spotkanie w Rzymie przy okazji pamiętnej wizyty Jego Świątobliwości Karekina I w grudniu 1996 r. Z całego serca pragnę powtórzyć dziś słowa, które wówczas skierowałem do Katolikosa Patriarchy wszystkich Ormian: «Niech łaska tego spotkania i jego serdeczna atmosfera staną się 'lampą, która świeci w ciemnym miejscu, aż dzień zaświta, a gwiazda poranna wzejdzie w waszych sercach' (por. 2 P 1, 19)».

Jan Paweł II,

Karekin I,

2 P,

Torkom II Manoogian

Nasze dzisiejsze spotkanie jest kolejnym krokiem naprzód, jaki Pan pozwala nam uczynić na drodze ku umocnieniu więzi między Kościołem katolickim a Ormiańskim Kościołem Apostolskim. W obecnym Roku Jubileuszowym, gdy modlimy się szczególnie gorąco, aby Bóg obdarzył nas darem jedności, niech nasza przyjaźń będzie niczym modlitwa wznosząca się ku Ojcu jak kadzidło, jak wonność wieczornej ofiary złożonej na krzyżu przez Jego umiłowanego Syna.

Ormianie

Wielce Błogosławiony Patriarcho, odwiedzając twoją siedzibę czuję się jak brat pośród braci, którzy wspólnym wysiłkiem starają się budować Kościół Chrystusowy. Dziękuję wam za gościnne powitanie i proszę zmartwychwstałego Pana, aby obdarzył was oraz całe duchowieństwo i wszystkich wiernych Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego w Ziemi Świętej pomyślnością, radością i pokojem.

Ormianie,

Jan Paweł II