Informacje
Opis archiwalny
Treść dokumentu
Księża Kardynałowie, czcigodni Bracia w biskupstwie!
1. Serdecznie witam i pozdrawiam was wszystkich, uczestników spotkania formacyjnego zorganizowanego przez Kongregację ds. Biskupów i Kongregację dla Kościołów Wschodnich. Pozdrawiam prefektów obu dykasterii, księży kardynałów Giovanniego Battistę Re i Moussę I Daouda, którzy zaprosili na to spotkanie pasterzy obu wielkich tradycji Kościoła powszechnego — zachodniej i wschodniej.
Dziękuję kard. Re za serdeczne słowa, w których wyraził uczucia was wszystkich, a wam, drodzy i czcigodni bracia, wyrażam radość z tego, że przyjęliście zaproszenie, by przeżywać te dni głębokiego braterstwa w biskupstwie. Tego rodzaju inicjatywy sprzyjają łączności i komunii między Kościołami i zgodnej trosce kolegium biskupiego o owczarnię Pana, której sługą został ustanowiony każdy biskup.
2. Poprzez konsekrację biskup staje się bowiem w pełni nauczycielem, kapłanem i przewodnikiem wspólnoty chrześcijańskiej. W centrum jego posługi zawsze musi zatem być Chrystus, Boski Nauczyciel, obecny przez słowo Pisma Świętego oraz w sakramencie Eucharystii.
W Adhortacji apostolskiej Pastores gregis z naciskiem przypomniałem, że Eucharystia znajduje się w samym sercu «munus sanctificandi» biskupa (por. n. 37). Gorąco pragnę, aby Rok Eucharystii, który rozpocznie 10 października inauguracja Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego, stał się opatrznościową sposobnością do tego, by lepiej poznać istotne znaczenie sakramentu Eucharystii w życiu i działalności każdego Kościoła partykularnego. Przy ołtarzu umacniają się więzi miłości braterskiej i budzi się we wszystkich wierzących świadomość przynależności do jedynego Ludu Bożego, którego pasterzami są biskupi.
3. Waszym zadaniem jako biskupów jest czuwanie nad sprawowaniem sakramentów i w ogóle nad całym kultem. Zadbajcie, ażeby spełnione zostały oczekiwania wiernych, którzy pragną, by liturgia była sprawowana w sposób godny, by nie było w niej miejsca na improwizację i przypadek. Liturgia jest bowiem wielką szkołą życia chrześcijańskiego, w której adoruje się, kocha i poznaje Pana, a także umacnia wolę naśladowania Mistrza i postanowienie konsekwentnego dawania świadectwa.
Dobrze wiecie również, że posługa uświęcania wymaga świadectwa świętego życia. Duch Boży, który was uświęcił poprzez konsekrację biskupią, każdego dnia oczekuje od was wielkodusznej odpowiedzi. Wasza świętość to nie tylko kwestia osobista; zawsze służy ona dobru wiernych (por. tamże, 11), ponieważ jest źródłem autorytetu moralnego, od którego zależy skuteczność spełnianej posługi. Potwierdzeniem tego, czego nauczamy, musi być świadectwo naszego życia.
4. Drodzy bracia w biskupstwie, proszę was, byście przy ołtarzu podsycali ogień waszej miłości do Chrystusa i w jego blasku potwierdzali każdego dnia wolę poświęcenia się Bogu i Kościołowi.
Niech Maryja, «Niewiasta Eucharystii», oraz rzesza apostołów i świętych biskupów wspierają was swym wstawiennictwem w waszej drodze życiowej i waszej posłudze.
Z tymi uczuciami udzielam wam mego błogosławieństwa, którym pragnę objąć również wspólnoty powierzone waszej pasterskiej trosce.
