Przemówienie do grupy chrześcijańskich deputowanych do Parlamentu Europejskiego

2 

Dzisiaj warto by może postawić pytanie, skąd czerpali odwagę ci, których nazywamy ojcami Europy, a którzy należeli po części do waszego nurtu politycznego. ''Wydaje się oczywiste, że to wiara chrześcijańska, która ożywiała ich serca i stanowiła fundament ich przekonań, nadała szczególną moc ich działalności w ramach res publica oraz projektom, jakie wówczas wypracowali: ich aktywność polityczna nie była nigdy oderwana od chrześcijańskiej wiary. Zdawali sobie sprawę, że także w życiu osobistym muszą spełniać wymagania tej wiary, aby wyraźnie ukazać podstawy swojej działalności i sprawić, by ich wizja polityczna stała się wiarygodna. Chrześcijanin bowiem, podejmując służbę społeczeństwu wie, że dawanie świadectwa o Chrystusie zarówno przez postępowanie osobiste, jak i przez działalność polityczną wymaga wielkiego wysiłku. 

Twórcy projektu Europy musieli zatem mieć głęboką wizję człowieka i społeczeństwa oraz niezwykłą odwagę, aby zaproponować swoim narodom – zarówno zwycięzcom, jak i zwyciężonym w ostatniej wojnie – nawiązanie nowych relacji, opartych na wzajemnym porozumieniu, oraz przyjęcie ideału wspólnoty europejskiej, przy czym podkreślali, jak wielkie znaczenie ma dla każdego człowieka przynależność do określonego narodu¹. W ten sposób ci wybitni politycy wzbudzili w mieszkańcach kontynentu pragnienie wspólnego tworzenia Europy, uświadamiając każdemu człowiekowi i każdemu narodowi, jaką rolę powinien odegrać w budowaniu tego wielkiego wspólnego domu.

3 

Wizja Europy nie opiera się na dążeniu do potęgi, ale na idei, że dialog i wzajemny szacunek to niezbędne warunki budowy pokoju na kontynencie oraz dynamicznego rozwoju każdego narodu. Ojcowie założyciele Unii Europejskiej wskazali swoim narodom nowe drogi współistnienia we wspólnocie połączonej jednym przeznaczeniem, która nie powinna zapominać o przeszłości, lecz podjąć jej dziedzictwo. Należało sprawić, aby Europa nigdy już nie stała się przyczyną wojen ani miejscem powstawania ideologii, które zniszczyły życie tak wielu ludzi i zdeprawowały tak wiele sumień – jak w przypadku ideologii totalitarnych, których wspomnienie jest jeszcze żywe w naszej pamięci. Dlatego ważne jest też, aby narody Europy gorliwie starały się spełnić konkretne warunki, od których zależy postęp w budowaniu Unii.

4 

Od samego początku Stolica Apostolska śledzi uważnie realizację projektu europejskiego, świadoma trudności związanych z tym przedsięwzięciem, wymagającym wielu wysiłków i wyrzeczeń ze strony różnych narodów Unii. Ci, którzy byli inicjatorami budowy Europy i którzy ukształtowali jej określoną wizję, są przykładem dla jej dzisiejszych i przyszłych budowniczych. 

Tworzenie Unii Europejskiej wymaga bowiem przede wszystkim szacunku dla każdego człowieka i dla różnych ludzkich społeczności oraz uznania ich specyfiki duchowej, kulturowej i społecznej. Istnieje dziś silna pokusa, by wiarę w Boga uznać za mało znaczące zjawisko natury socjologicznej. Wiara w Chrystusa nie jest faktem wyłącznie kulturowym i typowym tylko dla Europy; dowodzi tego jej rozpowszechnianie się na wszystkich kontynentach. Niemniej jednak chrześcijanie przyczynili się w znacznej mierze do ukształtowania europejskiej świadomości i kultury. Nie jest to bez znaczenia dla przyszłości kontynentu, kiedy chrześcijańskie symbole są ośmieszane i gdy wyklucza się Boga z dzieł budowanych przez ludzi, stają się one słabe i ułomne, gdyż brakuje im podstaw antropologicznych i duchowych. Ponadto bez odwołania się do wymiaru transcendentnego działanie polityczne jest często jedynie ideologią. Natomiast ci, którzy kierują się w polityce wizją chrześcijańską, są wrażliwi na osobiste doświadczenie wiary w Boga u innych ludzi: wpisują swoje działanie w projekt, który stawia człowieka w centrum społeczeństwa, i zdają sobie sprawę, że ich działalność jest służbą braciom, za których są odpowiedzialni wobec Pana dziejów.

5 

Mówi się często o konieczności budowania Europy na fundamencie najistotniejszych wartości. Wymaga to od chrześcijan zaangażowanych w sprawy publiczne, aby byli zawsze wierni orędziu Chrystusa i starali się wieść życie moralnie prawe, świadcząc w ten sposób, że ich drogowskazem jest miłość do Chrystusa i do bliźniego. Tak więc chrześcijanie uczestniczący w życiu politycznym nie mogą uchylać się od obowiązku szczególnej troski o najuboższych, o najbardziej potrzebujących i bezbronnych. Pragną także, by tworzono odpowiednie warunki społeczne, w których rodzina mogłaby uzyskać pomoc pełniąc swą niezastąpioną rolę w łonie społeczeństwa. Uznają oni niezrównaną wartość życia oraz prawo każdego do godnego narodzenia się i życia aż do naturalnej śmierci. 

Miłość bliźniego kształtuje braterskie postawy i trwałe relacje między osobami i narodami, sprawiając, że zasady wspólnego dobra, solidarności i sprawiedliwości prowadzą do sprawiedliwego podziału pracy i bogactw zarówno wewnątrz Unii, jak i w stosunkach z krajami, które potrzebują pomocy. Jest nam bardzo potrzebna głęboka motywacja duchowa, aby Europa pozostała kontynentem otwartym i gościnnym oraz by godność naszych braci nie była poniżana, ponieważ racją bytu społeczeństwa jest to, iż pozwala ono każdemu człowiekowi prowadzić „życie naprawdę ludzkie”².

6 

W nadchodzących latach macie przed sobą ważne zadanie – winniście przede wszystkim starać się o to, aby wszystkie kraje, które tego pragną, mogły z pomocą innych spełnić wymagane warunki przynależności do tej wielkiej Europy. Poprzez wasze dyskusje i decyzje stajecie się twórcami europejskiego społeczeństwa przyszłości. Przywracając nadzieję tym, którzy ją utracili, i wspomagając integrację społeczną mieszkańców kontynentu z tymi, którzy się na nim osiedlają, spełniacie swoje powołanie jako politycy chrześcijańscy. 

Na zakończenie naszego spotkania, powierzając was wstawiennictwu świętych patronów Europy, proszę Boga, aby was oświecił i pozwolił zaowocować waszej pracy, a jednocześnie z całego serca udzielam Apostolskiego Błogosławieństwa wam samym, członkom waszych rodzin i wszystkim waszym współpracownikom.