> Zbiory> Nauczanie Jana Paw...> Listy z 2002 r.> List do przywódców...

List do przywódców państw i rządów przekazujący przesłanie z Dnia Modlitw o Pokój w Asyżu w 2002 r.

Informacje

Kolekcja: Listy z 2002 r.

Zbiór: Nauczanie Jana Pawła II

Dostępne języki: PL

Opis archiwalny

Prawa autorskie

Notatki

Opis archiwalny

Identyfikacja:

Sygnatura obiektu: N/6/2002/891

Tytuł: List do przywódców państw i rządów przekazujący przesłanie z Dnia Modlitw o Pokój w Asyżu w 2002 r.

Data: 2002-02-24

Miejsce: Rzym

Kategoria: Listy

Podtytuł:

Aby każdy naród żył w pokoju

Kontekst:

W miesiąc po spotkaniu modlitewnym przedstawicieli wyznań chrześcijańskich i innych religii świata w Asyżu Jan Paweł II skierował do przywódców państw i rządów list, w którym zapewnił ich, że Kościół «nadal będzie podejmował starania, aby uczciwy dialog, wzajemne przebaczenie i powszechny pokój znamionowały drogę ludzkości w tym trzecim tysiącleciu». Do listu Papież dołączył «Dekalog z Asyżu na rzecz pokoju» — ogłoszony w mieście św. Franciszka 24 stycznia na zakończenie Dnia Modlitwy o Pokój — w którym zawarte są zobowiązania przedstawicieli religii świata do wspólnego działania na rzecz pokoju w rodzinie ludzkiej.

Hasła ogólne:

pokój,

listy,

Dekalog z Asyżu na rzecz pokoju

Indeks osobowy:

Jan Paweł II

Indeks geograficzny:

Asyż

Rok:

2002

Zgłoś uwagi

Treść dokumentu

Do Ich Ekscelencji
Szefów państw i rządów

Upłynął właśnie miesiąc od Dnia Modlitwy o Pokój na świecie, który odbył się w Asyżu. Dziś pragnę zwrócić się do odpowiedzialnych za życie społeczne i politykę państw, które były reprezentowane w Asyżu przez zwierzchników religijnych przybyłych z wielu krajów.

Natchnione wypowiedzi tych mężczyzn i kobiet, reprezentujących różne wyznania religijne, tudzież ich szczere pragnienia porozumienia i współpracy na rzecz autentycznego postępu i pokoju całej ludzkiej rodziny znalazły swój wzniosły, a zarazem konkretny wyraz w «Dekalogu» ogłoszonym na zakończenie tego niezwykłego dnia.

Mam zaszczyt przekazać Ekscelencji tekst tego wspólnego zobowiązania, wierząc, że tych dziesięć postulatów może stać się inspiracją politycznych i społecznych działań Pańskiego rządu.

W Asyżu stwierdziłem, że wszyscy uczestnicy spotkania żywili głębokie przeświadczenie: ludzkość musi wybrać między miłością a nienawiścią. Wszyscy, czując się członkami jednej rodziny ludzkiej, wyrazili w tym «Dekalogu» swe dążenia, wynikające z przekonania, że nienawiść niszczy, a miłość buduje.

Pragnę, aby duch Asyżu i podjęte podczas tego spotkania zobowiązania skłoniły wszystkich ludzi dobrej woli do poszukiwania prawdy, sprawiedliwości, wolności, miłości, aby każdy człowiek mógł korzystać ze swych niezbywalnych praw, a każdy naród żyć w pokoju. Ze swej strony Kościół katolicki, który w «Bogu miłości i pokoju» (2 Kor 13, 11) pokłada ufność i nadzieję, nadal będzie podejmował starania, aby uczciwy dialog, wzajemne przebaczenie i powszechny pokój znamionowały drogę ludzkości w tym trzecim tysiącleciu.

Dziękując Waszej Ekscelencji za wnikliwą lekturę tego przesłania, pragnę przekazać wyrazy mego najwyższego szacunku.

W Watykanie, 24 lutego 2002 r.

Dekalog z Asyżu na rzecz pokoju

1. Zobowiązujemy się głosić nasze stanowcze przekonanie, że przemoc i terroryzm sprzeciwiają się prawdziwemu duchowi religijnemu i potępiając wszelkie stosowanie przemocy oraz wojny w imię Boga lub religii, zobowiązujemy się uczynić wszystko, co możliwe, ażeby wykorzenić przyczyny terroryzmu.

2. Zobowiązujemy się wychowywać ludzi we wzajemnym szacunku, aby mogło dojść do pokojowego i solidarnego współistnienia między członkami różnych narodowości, kultur i religii.

3. Zobowiązujemy się do popierania kultury dialogu, aby rozwijało się zrozumienie i wzajemne zaufanie między jednostkami i między narodami, gdyż one stanowią warunki prawdziwego pokoju.

4. Zobowiązujemy się bronić praw każdej osoby ludzkiej do godnego życia zgodnie z jej tożsamością kulturową i do założenia w sposób wolny własnej rodziny.

5. Zobowiązujemy się do szczerego i cierpliwego dialogu, nie zważając na to, co nas dzieli jako mur nie do pokonania, lecz przeciwnie, uznając, że spotkanie z odmiennością innych ludzi może stać się okazją do większego wzajemnego zrozumienia.

6. Zobowiązujemy się do wzajemnego przebaczenia błędów i uprzedzeń przeszłości oraz teraźniejszości oraz do wzajemnego wspierania się we wspólnym wysiłku, celem przezwyciężenia egoizmu, nadużyć, nienawiści i przemocy i uczenia się w przeszłości, że pokój bez sprawiedliwości nie jest prawdziwym pokojem.

7. Zobowiązujemy się stać po stronie tych, którzy cierpią nędzę i odrzucenie stając się głosem tych, którzy głosu nie mają, działając konkretnie, celem przezwyciężenia tego rodzaju sytuacji, w przekonaniu, że nikt nie może być szczęśliwy sam.

8. Zobowiązujemy się utożsamić się z krzykiem tych, którzy nie załamują się wobec przemocy i zła, i pragniemy ze wszystkich naszych sił nieść ludzkości naszych czasów rzeczywistą nadzieję sprawiedliwości i pokoju.

9. Zobowiązujemy się do popierania każdej inicjatywy służącej przyjaźni między narodami, w przekonaniu, że jeżeli brakuje solidnego zrozumienia między narodami to postęp naukowo-techniczny wystawia świat na rosnące zagrożenie zniszczenia i śmierci.

10. Zobowiązujemy się prosić odpowiedzialnych za narody, aby czynili wszelkie możliwe wysiłki na płaszczyźnie krajowej i międzynarodowej by był budowany i umacniany świat solidarności i pokoju oparty na sprawiedliwości.

pokój,

ekumenizm,

dialog międzyreligijny,

dialog,

solidarność,

terroryzm

1237

EN | PL

Materiał pochodzi ze zbioru:

Nauczanie Jana Pawła II

Dokumenty papieskie, które powstały w czasie pontyfikatu Jana Pawła II w latach 1978-2005.