Informacje
Opis archiwalny
Treść dokumentu
Do Siostry M. Nirmali Joshi
Przełożonej Generalnej
Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Miłości
Z okazji VIII Kapituły Generalnej kieruję serdeczne pozdrowienia do Matki Przełożonej oraz wszystkich misjonarek miłości; czynię to w duchu miłości Pana Jezusa, zapewniając o swoich modlitwach za was. Jest to istotnie szczególne zgromadzenie, bowiem po raz pierwszy od śmierci waszej drogiej Założycielki, Matki Teresy, misjonarki z całego świata spotykają się w jednym miejscu. Przykład Matki Teresy, która niosła pokój i pocieszenie ubogim tego świata, umacnia was i zachęca, abyście patrzyły w przyszłość ze świadomością tego, jak ważna jest wasza odpowiedź na ludzkie wołanie o chleb, miłość i akceptację.
Kościół Chrystusowy na ziemi głosi Ewangelię wszystkim ludziom, lecz ze szczególną czułością i współczuciem zwraca się do ubogich. Rozumie bowiem, że «opcja na rzecz ubogich jest wpisana w dynamikę miłości przeżywanej zgodnie z zamysłem Chrystusa» (Vita consecrata, 82). Miłość chrześcijańska to nie tylko gest miłości, ale także spotkanie z samym Chrystusem obecnym w człowieku ubogim. Miłość do Chrystusa oznacza zatem miłość do ubogich, dla osób konsekrowanych zaś oznacza ona również wybór życia w ubóstwie oraz przyjęcie skromnego i surowego stylu życia, zarówno w wymiarze jednostkowym, jak i wspólnotowym (por. tamże). W świecie tak często trawionym zachłannością wasze pokorne, a jednocześnie bogate życie w ewangelicznym ubóstwie stanowi wymowne świadectwo, że Bóg jest prawdziwym bogactwem ludzkiego serca.
Ta prawda jest niezwykle ważna pośród materialnych i duchowych trudności codziennego życia w każdym społeczeństwie — bogatym czy biednym. Wasze radykalne świadectwo umiłowania Chrystusa przemawia wymownie do tych, którym służycie, oraz do ludzi, którzy poszukują głębszego sensu w życiu. Zachęcam was zatem, abyście żyły zgodnie z waszym charyzmatem, służąc najuboższym spośród ubogich. Dzięki temu będziecie nadal świetlanym przykładem dla współczesnych ludzi, zwłaszcza dla młodszego pokolenia, które nie tylko doświadcza ubóstwa materialnego, ale również czuje się ogołocone duchowo.
Przy okazji waszej VIII Kapituły Generalnej pragnę także przypomnieć wam o ważnej roli formacji stałej. Jest to szczególnie istotne dla instytutów takich jak wasz, które pełnią apostolat w różnorakich środowiskach kulturowych i społecznych. Inicjatywa, pomysłowość oraz zapał misjonarek miłości muszą zawsze kształtować się pod wpływem pierwotnej idei przyświecającej założeniu Zgromadzenia, która realizowana jest w różnych warunkach. Niezbędny jest dobrze opracowany program formacji stałej, uwrażliwiającej na słowo Boże i natchnienia Ducha Świętego, aby rozpoznawać Chrystusa i należycie odpowiadać na Jego wezwania w wielu sytuacjach, w których służycie ubogim. Podejmijcie zatem wszelkie niezbędne wysiłki, aby zapewnić stałą formację wszystkim członkiniom waszego zgromadzenia; dzięki temu ich konsekracja Panu stanie się pełniejsza i wzrastać będzie ich miłość do Chrystusa oraz innych ludzi.
Drogie siostry, gdy zmarła wasza Założycielka, wspominałem, że była w niej zawsze niewyczerpana siła wewnętrzna, pochodząca z miłości samego Chrystusa. Dzięki temu umiała być misjonarką miłości, zarówno z nazwy, jak i wedle uczynków. Umacniana ciszą kontemplacji, niosła niezmordowanie miłość Chrystusa tym ludziom, w których odnajdowała Chrystusa. Wy jesteście jej duchowymi spadkobierczyniami, jej umiłowanymi dziećmi; jeśli pójdziecie za jej przykładem, umocni się wasze powołanie do służenia najuboższym z ubogich.
Niech Najświętsza Maryja Panna, Matka Nadziei i Matka Ubogich, która wzywa nas do czynienia tego, co mówi Jezus (por. J 2, 5), prowadzi was i poucza, w jaki sposób najlepiej odpowiedzieć z miłością na potrzeby cierpiącej ludzkości. Na znak mojej duchowej łączności z wami, a także jako zadatek obfitych łask Bożych z serca udzielam Błogosławieństwa Apostolskiego członkiniom kapituły oraz wszystkim misjonarkom miłości.
Watykan, 3 lutego 2003 r.
