Informacje
Opis archiwalny
Treść dokumentu
Jego Eminencja
Kard. Franciszek Macharski
Metropolita Krakowski
Drogi Księże Kardynale,
W dniu 2 maja na Polach Wilanowskich w Warszawie będzie miała miejsce szczególna uroczystość: wmurowanie kamienia węgielnego pod Świątynię Bożej Opatrzności. Jak wiadomo, Kościół w Polsce, podejmując tę budowę, pragnie zrealizować wotum, jakie w 1791 roku złożyli posłowie Sejmu Czteroletniego, w podzięce za Konstytucję 3 maja.
Wiemy, jak wielkie nadzieje wiązano z tą Ustawą Rządową, słusznie upatrując w niej narzędzie odbudowy struktur politycznych i społecznych w Ojczyźnie po pierwszym rozbiorze. Nie było dane Polakom wprowadzić jej w życie, a nadzieje zdawały się gasnąć wraz z cierpieniem, jakie niosły kolejne rozbiory, powstania i niewola. Wydaje się jednak, że nieustanne powracanie do ducha owego pamiętnego 3 maja, do tych patriotycznych uczuć, do umiłowania dobra wspólnego okupionego daniną krwi i do pragnienia budowania Ojczyzny w oparciu o wspólny wysiłek wszystkich stanów było źródłem mocy dla kolejnych pokoleń, które nie uległy dziejowym burzom i przeniosły w sercach, umysłach i obyczajach wolność Rzeczypospolitej aż do dnia jej odrodzenia.
Wierzę, że obecny powrót do obietnic ojców Konstytucji 3 maja będzie dla wszystkich moich Rodaków okazją do odnowy ducha, jaki towarzyszył jej powstaniu. Ufam, że ta świątynia stanie się symbolem patriotyzmu, który jest umiłowaniem Ojczyzny, ofiarnym oddaniem dla dobra wspólnego, bratnią jednością wszystkich jej mieszkańców, jak też dążeniem do pomnażania jej materialnego i duchowego dziedzictwa przez umiejętne czerpanie z dorobku innych narodów. Modlę się, aby była też znakiem wiary Polaków i ufnego zawierzenia Bożej Opatrzności teraźniejszych i przyszłych losów naszej Ojczyzny.
Z tymi myślami i z tą nadzieją pragnę uczestniczyć w warszawskiej uroczystości. Proszę Cię zatem, Drogi Bracie, abyś jako specjalny papieski Wysłannik zechciał być świadkiem mojej duchowej obecności. Proszę też, abyś przekazał Uczestnikom ceremonii, Kościołowi w Warszawie i w całej Polsce oraz wszystkim moim Rodakom zapewnienie o mojej nieustannej pamięci w modlitwie i Apostolskie Błogosławieństwo.
Watykan, 24 kwietnia 2002 roku
